บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 9 หน้า 4

ฉัตรชบานั่งลงข้างๆ อัคคี “นายถูกงูกัด”

อัคคีจ้องหน้าฉัตรชบาตาแข็ง “ก็เพราะใครล่ะ บอกให้อยู่เฉยๆ ก็ไม่ฟัง”

ฉัตรชบารู้สึกผิด “ฉัน...” เธออยากพูดว่าขอโทษ แต่ปากแข็งไม่พูด

อัคคีเอายาฆ่าเชื้อ จำพวกเบตาดีนมาใส่แผลให้ฉัตรชบา แล้วใช้ผ้าก๊อซพันแผลให้อย่างเบามือ ฉัตรชบาเผลอมองหน้าอัคคี และเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นมุมอ่อนโยนของอัคคี ฉัตรชบามองหน้าอัคคีนิ่งนาน อัคคีพันแผลให้ฉัตรชบาเสร็จ เงยหน้าขึ้นมาก็สบตากับฉัตรชบาพอดี ทั้งคู่สบตากันนิ่งไปพักหนึ่ง

ฉัตรชบานึกๆ แล้วก็สับสนว่าตกลงอัคคีจะดีหรือร้ายกันแน่

อัคคีนั่งมองที่นอนเสื้อผ้าข้าวของของฉัตรชบา ด้วยสีหน้าโกรธแค้น แม้เขาจะเริ่มสงสาร เริ่มรู้สึกดีกับฉัตรชบาขึ้นมาบ้าง แต่พอรู้ตัวว่าจะใจอ่อน ก็เลยต้องย้ำกับตัวเองว่า ห้ามใจอ่อนกับฉัตรชบาเด็ดขาด วรรณิศตายอย่างทุกข์ทรมาน ต้องแก้แค้นให้วรรณิศา

อัคคีเห็นวรรณิศานอนหายใจแผ่วเบาอยู่ที่พื้นห้อง วรรณิศา หลับตาลงช้าๆ เหมือนจะสิ้นใจ อัคคีวิ่งเข้ามาประคองร่างวรรณิศาขึ้นมา

วรรณิศาถอยหนี แล้วก็ก้าวพลาด พลัดตกราวระเบียงลงไปข้างล่าง

อัคคีช็อคสุดขีด “ศา!!!”

อัคคีพยายามกดความรู้สึกสงสารฉัตรชบาเอาไว้ อัคคีลุกขึ้นไปขว้างปาทำลายข้าวของในห้องกระจุยกระจายเพื่อระบายอารมณ์

ฉัตรชบานั่งครุ่นคิดทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ อยู่หน้ากระท่อม เสียงอัคคีอาละวาดขว้างปาข้าวของดังออกมาจากในกระท่อม ฉัตรชบาตกใจ และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในกระท่อม

ฉัตรชบาวิ่งเข้ามาในห้อง เห็นข้าวของถูกทำลายเกลื่อนเต็มพื้นก็อึ้งๆ ไปนิดหนึ่ง ฉัตรชบาเห็นอัคคียืนทำหน้าถมึงทึงอยู่กลางห้องก็เริ่มใจไม่ดี ฉัตรชบาจะเดินออกจากห้อง อัคคีพุ่งตัวมากระชากแขนฉัตรชบาเอาไว้