บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 10 หน้า 7
“ถ้าคิดว่าหาได้ก็เชิญตามสบาย ข้ากลับไปหานายอัคคีที่เกาะล่ะ” เข็มลงเรือ กำลังจะขับเรือออกไป
อดุลย์เดินเข้ามาที่ท่าเรือท่าทางรีบร้อน อดุลย์เห็นเข็มกำลังจะออกเรือ ก็รีบวิ่งเข้ามาหา “นายเข็ม รอฉันด้วย”
“อ้าวคุณอดุลย์ มาได้ยังไงครับ หรือว่ารู้เรื่องที่เกาะถูกไฟไหม้แล้ว”
อดุลย์แปลกใจ “เกิดอะไรขึ้น ทำไมไฟถึงไหม้ได้”
“คุณอดุลย์ยังไม่รู้เรื่องหรอกเหรอครับ ถ้างั้นรีบลงเรือมาก่อนครับ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง”
อดุลย์รีบลงเรือ เข็มขับเรือออกไป แม้นมาศกับข้าวปุ้นยืนมองส่ง แม้นมาศมีสีหน้าเป็นห่วงทุกคนมาก
ฉัตรชบากำลังเอาน้ำลูบเนื้อลูบตัวอยู่ที่ลำธารในป่าท้ายเกาะ คนร้าย 2 คนเดินเข้ามาทางด้านหลังฉัตรชบา
“เฮ้ย...ผู้หญิงว่ะ”
คนร้ายอีกคนมองฉัตรชบา “ท่าทางจะสวยซะด้วย”
คนร้ายจะเดินเข้าไปหาฉัตรชบา แต่ถูกคนร้ายคนแรกดึงตัวไว้ “จะทำอะไร”
“เจอผู้หญิงสวยขนาดนี้จะให้ผ่านไปเฉยๆ ก็เสียของแย่สิวะ” คนร้ายเดินเข้าไปหาฉัตรชบา “ไม่คิดเลยว่าที่เกาะนี่จะมีสาวสวยอย่างนี้อยู่ด้วย”
ฉัตรชบาตกใจ รีบลุกขึ้นพร้อมกับหันมามองทางด้านหลัง ฉัตรชบาเห็นคนร้ายทั้งสองคนมองมาที่ตนด้วยสายตาลวนลามก็กลัว ฉัตรชบาจะวิ่งหนี คนร้ายเข้ามาดักหน้าไว้
“ยังไม่ได้คุยกันเลย จะรีบไปไหน”
“จะทำอะไรฉัน” ฉัตรชบาถอยหลังหนีทีละก้าวช้าๆ ท่าทางหวาดกลัว
อัคคีเดินตามหาฉัตรชบาแต่ไม่เจอ “ฉัตรชบา คุณอยู่ไหน” อัคคีเดินตามหาฉัตรชบาไปทั่ว
ฉัตรชบาวิ่งหนี แต่ถูกคนร้ายกระชากตัวกลับมา “ปล่อยฉัน” ฉัตรชบาดิ้นไปมาแต่ก็เจ็บแผลที่ข้อมือ ออกแรงมากไม่ค่อยได้ คนร้ายรวบตัวฉัตรชบามากอดไว้ พยายามจะปล้ำฉัตรชบา ฉัตรชบาดิ้นรนต่อสู้สุดชีวิต “นายอัคคีช่วยฉันด้วย ช่วยด้วย!”
คนร้ายผลักฉัตรชบาล้มลงกับพื้น แล้วพยายามปลุกปล้ำ ฉัตรชบาพยายามสู้ แต่สู้ไม่ไหว คนร้ายคนแรกยืนมองอยู่ห่างๆ
อัคคีวิ่งเข้ามาจากทางหนึ่ง เห็นฉัตรชบากำลังถูกคนร้ายปล้ำอยู่ อัคคีเข้าไปกระชากคนร้ายออกจากตัวฉัตรชบา แล้วชกเข้าที่หน้าคนร้ายหนึ่งหมัด ฉัตรชบาลุกขึ้นมายืนหลบหลังอัคคี ท่าทางหวาดกลัวมาก
คนร้ายคนแรกชักปืนออกมาเล็งขู่อัคคี คนร้ายคนที่สองตั้งหลักได้ก็พุ่งตัวเข้ามาชกหน้าอัคคี ตามด้วยต่อยท้องไปอีกหมัด อัคคีจะสู้ แต่ถูกคนร้ายคนแรกยกปืนขึ้นขู่