บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 3
บทประพันธ์ ระกา นุกูลบทโทรทัศน์ แสงเหนือ
วรรณิศานอนหมดสติอยู่ที่เตียงคนไข้ แผลจากการกรีดข้อมือมีผ้าพันแผลพันอยู่เรียบร้อย อัคคีและหมอยืนอยู่ข้างเตียง
“ทางโรงพยาบาลต้องขอโทษด้วยนะครับที่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น”
“เป็นความผิดของผมเองครับที่ออกไปคุยโทรศัพท์นอกห้อง แล้วปล่อยให้ศาอยู่คนเดียว”
“ต่อไปเราคงต้องระมัดระวังให้มากขึ้น ตอนนี้คนไข้กำลังอยู่ในภาวะที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ถ้าฟื้นขึ้นมาคนไข้อาจจะพยายามฆ่าตัวตายอีกก็ได้”
“ครับ” หมอเดินออกไป อัคคีมองสภาพของวรรณิศาแล้วก็พาลโกรธฉัตรชนกขึ้นมาอีก “เพราะแกคนเดียว ไอ้ฉัตรชนก!” อัคคีแค้นมาก พาลโยนความผิดทั้งหมดไปให้ฉัตรชนก
ฉัตรชนกนั่งหน้าเซ็งๆ อยู่ในร้านอาหาร
เกษณีย์จงใจนั่งเบียดฉัตรชนก พยายามเอาใจตักอาหารให้ “ลองชิมนี่หน่อยนะคะ”
ฉัตรชนกรำคาญ “คุณเกษกินเถอะครับ ผมไม่หิว”
เกษณีย์ออดอ้อน “ถ้างั้นเกษป้อนนะคะ” เกษณีย์ตักอาหารไปจ่อที่ปากฉัตรชนก
ฉัตรชนกหันหน้าหนี “ถ้าคุณอยากกินก็กินเองเถอะครับ ผมไม่หิวจริงๆ”
เกษณีย์กระเง้ากระงอด “ให้ฉันนั่งทานอยู่คนเดียวมันจะอร่อยได้ยังไงล่ะคะ” เกษณีย์หันไปหยิบแก้วไวน์มาส่งให้ “ถ้างั้นคุณก็ดื่มไวน์เรียกน้ำย่อยซะหน่อยนะคะ เผื่อจะทำให้คุณ...” เธอมองสบตาแบบยั่วยวน “...อยากกินอะไรขึ้นมาบ้าง ฉัตรชนกรับแก้วไวน์ไปดื่มตัดรำคาญ เกษณีย์หยิบกระเป๋าถือมาเปิดดู “ตายจริง ฉันลืมมือถือไว้ในรถคุณน่ะค่ะ คุณช่วยไปหยิบมาให้หน่อยได้มั้ยคะ”
ฉัตรชนกไม่อยากไป “ถ้าคุณจะโทรหาใคร ก็ใช้มือถือผมก่อนก็ได้นะครับ”
“เกษกลัวคุณแม่โทรมา แล้วถ้าเกษไม่ได้รับสายแล้วคุณแม่จะเป็นห่วงนะคะ” เกษณีย์กอดแขนอ้อน “คุณฉัตรไปเอาโทรศัพท์มาให้ฉันหน่อยนะคะ”
“ก็ได้ครับ” ฉัตรชนกเดินใจลอยออกไป
ฉัตรชนกเดินใจลอยออกมาที่ลานจอดรถ เขาไม่ทันมอง เดินตัดหน้ารถคันหนึ่ง จนถูกชนล้มลง ประตูรถเปิดออก จิดาภาก้าวลงจากรถแล้วรีบวิ่งลงมาดูฉัตรชนก
ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน ทีมงานขอเลื่อนการเผยแพร่บทละครชั่วคราว ขออภัยในความไม่สะดวก มา ณ ที่นี้