บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 5 หน้า 4
ที่หน้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง จิดาภาแอบเดินตามหลังฉัตรชนกอยู่ห่างๆ เหมือนสะกดรอย ซักพัก ฉัตรชนกเดินหายไปกับกลุ่มผู้คน
จิดาภาเดินมองหาฉัตรชนกมาถึงบริเวณริมถนน “คุณฉัตรชนกหายไปไหนแล้ว” ทันใดนั้นมีคนร้าย1 วิ่งมากระชากกระเป๋าถือของจิดาภาไป จิดาภาตกใจ “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
จิดาภาตะโกนให้คนช่วย ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาไม่มีใครกล้าช่วย คนร้ายวิ่งหนีไปที่ริมถนน จิดาภาวิ่งตามไป / คนร้ายคนที่สองขับมอเตอร์ไซค์มาจอดตรงหน้า คนร้ายคนแรกจะขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์ จิดาภากระชากตัวคนร้ายคนแรกเอาไว้ เขาหันมาผลักจิดาภาล้มลงกับพื้น ข้อเท้าพลิก คนร้ายจะขึ้นมอเตอร์ไซค์ ทันใดนั้น ฉัตรชนกก็เข้ามากระชากตัวคนร้ายให้ลงมาจากมอเตอร์ไซค์ ฉัตรชนกชกหน้าคนร้ายไปหนึ่งหมัด แล้วดึงกระเป๋าถือของจิดาภาคืนมา ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเริ่มมอง และจะเข้าไปช่วยฉัตรชนกจัดการกับคนร้าย คนร้ายเห็นท่าไม่ดี รีบหนีขึ้นมอเตอร์ไซค์ คนร้ายคนที่สองบิดมอเตอร์ไซค์หนีไปทันที
ฉัตรชนกเข้ามาประคองจิดาภาให้ลุกขึ้น “เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”
จิดาภาลุกขึ้นยืนแล้วเจ็บ “เจ็บข้อเท้าค่ะ”
จิดาเซไปเล็กน้อย ฉัตรชนกช่วยประคองจิดาภาไว้
ร้านกาแฟในห้างสรรพสินค้า ฉัตรชนกนั่งอยู่ที่พื้น ทายาแก้เคล็ดและนวดข้อเท้าให้จิดาภา จิดาภาก้มมองฉัตรชนกด้วยความรู้สึกขอบคุณและเกรงใจอยู่ในที
“เดี๋ยวฉันทำเองค่ะคุณฉัตรชนก”
ฉัตรชนกทายาให้ พร้อมนวดเบาๆ “ให้ผมทำให้ดีกว่าครับ คุณทำเองคงไม่ถนัด”
ฉัตรชนกทายาให้จิดาภาเสร็จ ลุกขึ้นมานั่งบนเก้าอี้
“ขอบคุณมากนะคะ ถ้าไม่ได้คุณช่วยไว้ ฉันคงแย่” ท่าทางจิดาภายังเสียขวัญอยู่
ฉัตรชนกแตะหลังมือปลอบใจ “ไม่เป็นไรแล้วนะครับ” ฉัตรชนกรู้ตัวว่าไม่เหมาะสมรีบดึงมือออก “ขอโทษครับ”
จิดาภายิ้มนิดๆ อย่างขอบคุณ “ไม่เป็นไรค่ะ”
“เราบังเอิญเจอกันสองครั้งแล้วนะครับ เจอกันทีไรก็ต้องมีเรื่องทุกทีเลย”
“นั่นสิคะ” จิดาภายิ้มเจื่อนๆ เพราะความจริงไม่ใช่บังเอิญ แต่จิดาภาตั้งใจสะกดรอยตามฉัตรชนกมา
“คุณชื่ออะไรครับ คราวก่อนที่เจอกันผมก็ไม่ทันได้ถามชื่อคุณ”
“จิดาภาค่ะ เรียกว่าจิเฉยๆ ก็ได้ค่ะ”
“คุณจิจะไปหาหมอมั้ยครับ เดี๋ยวผมพาไป”