บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 5
ในร้านไอศกครีม เอิร์ทกับหนิง นั่งอยู่ตรงข้ามกัน มองตา จับมือกัน อีกมือก็ตักไอศครีมกินพร้อมกัน
“หวานเอย หวานฉ่ำ”
“หวานล้ำ รสใด”
“หวานเอย หวานใจ”
“หวานเกินใคร หวานรักเรา”
เอิร์ทปลาบปลื้ม รวบมือหนิงไว้ทั้งสองข้าง “หนิง เอิร์ทไม่เคยเจอใครที่ใช่เท่าหนิงมาก่อนเลย”
หนิงยิ้มเขิน “เอิร์ทก็สเป๊คหนิงเหมือนกัน”
สองคนมองตากันหวานซึ้ง เพลงรักดังคลอมา
เสียงอั่งเปาดังขึ้น “จะดูเต่านินจา” เอิร์ท หนิงนิ่ง มองหน้ากันตาปริบๆ แล้วค่อยหันมองด้านข้าง อั่งเปานั่งอยู่ด้านข้าง กอดอกมองทั้งสองอย่างเอาเรื่อง ข้างหน้ามีถ้วยไอศกรีมที่กินหมดเกลี้ยงแล้ว “เมื่อไหร่จะได้ดูเต่านินจา”
เอิร์ทยิ้มหน้าเจื่อนให้หนิง
ในโรงหนัง หนิงถือน้ำและข้าวโพดคั่วเดินนำเข้ามาในแถวที่นั่งในโรงหนัง ส่วนเอิร์ทจูงอั่งเปาเดินตามมาในขณะที่กำลังฉายหนังตัวอย่างอยู่
เอิร์ทนั่งติดกับหนิง และอั่งเปานั่งถัดมา ใกล้กับหนุ่มสาววัยรุ่นคู่หนึ่งที่เพิ่งเดินเข้ามานั่ง
“น้าเอิร์ทต้องปิดโทรศัพท์ด้วยนะคับ”
“ครับ รู้แล้วครับ อั่งเปาก็ต้องเงียบๆด้วยนะครับ”
“คับ”
เอิร์ทหันมายิ้มให้หนิง มือวางที่พนักเก้าอี้ แล้วหันไปดูหนัง หนิงพยายามจะจับมือเอิร์ท แต่เอิร์ทดันคว้าข้าวโพดที่หนิงถืออยู่มาป้อนให้อั่งเปา หนิงเลยแห้ว หนิงแก้เก้อ จะหยิบน้ำที่วางตรงช่องวางแก้วน้ำ แต่เอิร์ทคว้าแก้วน้ำไปให้อั่งเปากินอีก หนิงถอนใจ จำต้องดูหนังไป
หนิงนั่งยิ้มมีความสุข ตาเหมือนจะดูหนัง แต่ใจไม่โฟกัสที่จอเลย เอิร์ทนั่งจับมือหนิงอยู่ ทั้งสองหันมามองกัน หนิงค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปจะจูบเอิร์ท เอิร์ทหน้าตื่นเลิ่กลั่ก แต่แล้วอั่งเปาก็สะกิด เอิร์ทหันมาอั่งเปากระซิบบอก “ปวดฉี่”
เอิร์ทปล่อยมือหนิง บอกหนิงเบาๆให้รู้ว่าอั่งเปาปวดฉี่แล้วพาอั่งเปาเดินผ่านหนิงออกไป หนิงทำหน้าหงอยแล้วดูหนังต่อไป
ครู่หนึ่ง เอิร์ทพาอั่งเปากลับเข้ามานั่งดูหนังต่อ