บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 15
บทประพันธ์-บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
ชิดดาววิ่งกลับเข้าโถงบ้านมา แล้วรีบล็อคประตูลงกลอนอย่างรีบร้อน พอล็อคเสร็จก็น้ำตาคลอๆ...ความรู้สึกคือทั้งเสียใจ น้อยใจ ผิดหวังกับกาโม่ อย่างทำใจไม่ได้ โทรศัพท์มือถือชิดดาวดังขัดขึ้นมาพอดี ชิดดาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์โชว์ ที่ร้านขนมปั๊ม...ปั๊มยิ้มดีใจ รีบคุยไปทันที “นึกว่าดาวจะไม่รับสายปั๊มซะอีก”
ไม่คาดคิดเสียงชิดดาวร้องไห้ดังแทนคำตอบกลับมา ปั๊มอึ้งปนตกใจ “ดาวร้องไห้ทำไม” ปั๊มห่วงมาก
ชิดดาว รีบสะกดอารมณ์ ซับน้ำตาออก ชิดดาวสูดหายใจลึก ตั้งสติ “ไม่มีอะไรหรอกปั๊ม ต่อมอ่อนไหว
มันทำงานนิดหน่อย”
“อยู่ๆ ต่อมมันจะทำงานได้ไงถ้าไม่มีเรื่อง เล่าให้ปั๊มฟังเลยนะดาว”
ชิดดาวฝืนยิ้ม ตอบกลับไป “ไม่มีอะไรหรอก ขอบคุณมากนะปั๊ม ที่โทรมาได้จังหวะพอดี”
ปั๊มเป็นห่วงมาก “อยู่นั่นไม่สบายใจก็กลับรีสอร์ทเถอะดาว”
ชิดดาวตัดบท “แค่นี้ก่อนนะปั๊ม ดาวหิวแล้ว แล้วค่อยคุยกันนะ บาย” ชิดดาวตัดสายไป
“ดาว...เดี๋ยวสิ ดาว” ปั๊มกดตัดสายไปพร้อมถอนใจออกมาด้วยความรู้สึกเป็นห่วงชิดดาวมาก
ห้องนอนกาโม่ ทอยกำลังแกะกระดุมเสื้อให้กาโม่จะพาไปอาบน้ำพร้อมคุยไปด้วยในห้องนอนกาโม่
“อาบอกแล้วเห็นมั้ยว่าลุงเต็งรักคุณดาวมากขนาดไหน” ทอยทำสีหน้าไม่พอใจแทน “ดูซิ ลุงเต็งไม่เคยตีกาโม่เลยซักครั้งก็ยังตีได้ลงคอ”อกาโม่หน้าโกรธปนงอน เดินผละจากทอยไปกระแทกตัวนั่งที่เตียงอย่างอารมณ์ไม่ดี
ทอยพูดยุแยงต่อ “นี่ถ้าเค้าแต่งงานกัน คุณดาวก็คงย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านนี้กับกาโม่แหละ”
กาโม่ไม่พอใจมาก “กาโม่ไม่ให้ใครมาอยู่บ้านกาโม่”
“จะห้ามลุงเต็งได้เหรอกาโม่ ลุงเค้ารักคุณดาวจะตายไป บางทีอาจจะรักมากกว่ากาโม่ด้วยซ้ำ”
กาโม่โกรธมาก “กาโม่ไม่อยากให้ลุงรักใครมากกว่ากาโม่” กาโม่กอดอก หน้าบึ้ง กระฟัดกระเฟียด
ทอยอมยิ้มพอใจ เข้าทาง รีบพูดยุยงต่อ “แต่ถ้าลุงเต็งแต่งงาน ลุงก็ต้องมีลูก ลุงเค้าก็ต้องรักลูกตัวเองมากกว่ากาโม่อยู่แล้ว ใครจะหลานมากกว่าลูก เป็นไปไม่ได้” กาโม่โกรธปนอิจฉาปนหวงลุง
“กาโม่จะไม่ยอมให้ลุงแต่งงาน ลุงจะได้ไม่มีลูก”
“กาโม่ฉลาดจังเลย ตัวแค่นี้ รู้จักคิด”
กาโม่สีหน้ากังวลๆ “ทำยังไงดีอาทอย กาโม่ไม่อยากให้ลุงเต็งแต่งงานกับเค้า”