บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 4 หน้า 5
“งานนี้เป็นงานใหญ่ระดับประเทศ ไม่ใช่งานไก่กาอาลาเล่ โอกาสมาถึงมือคุณแล้ว ทำไมถึงไม่รีบคว้าไว้ล่ะคะ”
“ผมสาบานกับตัวเองไว้แล้ว ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนๆ ผมก็ไม่ขอร่วมงานกับแม่ไข่มุกแห่งเอเชียนั่นอีก พอกันที คุณไปหาคนอื่นแทนผมเถอะ”
“จะเอาคนอื่นได้ยังไงคะ ในเมื่อเจ้าของงานเขาอยากได้ไอดอลขวัญใจคนไทยอย่าง ผู้หมวดมือเหล็กไปเป็นบอดี้การ์ดเดินประกบเภตรา ภาวดีบนแค็ทวอล์ค”
“ลูกน้องที่หน่วยผมหล่อๆล่ำๆมีหลายคน จะเอาคนไหนก็บอกมา เดี๋ยวผมแนะนำให้”
“มันไม่เหมือนกันนะซิคะ งานนี้ยังไงก็ต้องเป็นคุณเท่านั้น”
“แต่ผมไม่ใช่ซูปเปอร์สตาร์ จะได้ค่าตัวสักเท่าไหร่กัน แลกกับการต้องทนประสาทเสียเพราะเด็กในสังกัดคุณ ยังไงก็ไม่คุ้ม”
“อั้มรับรองค่ะ ว่าคุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม”
“แล้วผมจะได้ค่าเสียเวลาเท่าไหร่”
“หกหลักเป็นอย่างน้อย” รามิลตาโต หันควับ “หกหลัก แค่ออกงานแป๊บเดียวได้ค่าตัวเป็นแสนเลยเหรอครับ”
“ก็ใช่นะสิคะ ถ้าคุณรับงานนี้ โดยมีอั้มคอยดูแลผลประโยชน์ให้ แต่อั้มขอค่าวิ่งเต้นติดต่อประสานงาน 30 เปอร์เซ็นต์ โอเค๊ ?”
“ถ้าคุณเรียกค่าตัวขนาดนั้นให้ผมได้ก็ตกลง”
“เรื่องนั้น ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอั้มเถอะค่ะ คุณแค่เตรียม “มือเหล็ก” ของคุณไว้เซ็นสัญญาเป็นนักแสดงในสังกัดอั้มก็พอ” อั้มถือโอกาสลูบไล้มือรามิล แต๊ะอั๋งตามประสา แล้วเดินออกไป หน้าฟินสุดๆ
“งานเดียวรับเงินเป็นแสนเลยเว้ยเรา วงการนี้เงินสะพัดดีจริงๆ” รามิลฝันหวานถึงเงินแสนที่จะได้มาแบบง่ายๆ
ทีมงานตีสเลท “โคตรสิงห์แดนเถื่อน” เสียงนับขานต่อเป็นทอดๆ “5...4...3...2...”
เภตราสะอื้นน้ำตาไหลพราก มองมาที่รามิลที่ถ่ายผ่านไหล่ ไม่เห็นเสี้ยวหน้า
“เพราไม่อยากจากคุณไปไหนอีกแล้ว ให้เพราอยู่กับคุณที่นี่เถอะค่ะ”
รามิล กำลังลูบผมเภตราที่เห็นผ่านไหล่เช่นกัน เห็นผมบังหน้า “โธ่....ที่รักของผม”
รามิลยกแขนโอบร่างเภตราไว้ เห็นเภตราแค่ผมและหลังเข้าซบอก เภตราซบอกของรามิลเห็นแค่แผงอก
กล้องตัวหนึ่งกำลังถ่ายเภตราซบอกรามิลตัวปลอม กล้องอีกตัวกำลังถ่ายรามิลและเห็นเภตราตัวปลอมกำลังซบอกอยู่ รามิลโอบไว้ ทั้งรามิลและเภตราสะอื้นไห้ รำพันรักแก่กันทั้ง ๆ ที่อยู่คนละมุม “คัท! โอเค ฉากนี้ผ่าน”