บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 7 หน้า 3
รามิลเดินเข้าไปตบไหล่อาคมแรงๆ แอคติ้งแมนเว่อร์ๆ อาคมทะแม่งๆ
“เฮ้ย บอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ ไอ้น้องชาย อีโธ่ ตกตึกแค่นี้ สบายมาก ฉันออกจากโรงพยาบาลได้แล้วหรือยัง”
“คุณหมอให้อยู่รอดูอาการอีกสักระยะ จนกว่าจะแน่ใจว่าคุณมิลไม่เป็นไรแล้วจริงๆ”
“จะต้องรอดูอะไรอีก ผมหายแล้ว ไม่เชื่อเหรอ ร่างกายผมปกติดีทุกอย่าง” รามิลเบ่งกล้าม “ฟิตปึ๋งปั๋งเหมือนเดิมแล้วจ้ะ ที่รัก” นกยูงไม่อยากจะเชื่อหู “เมื่อกี้คุณมิลเรียกนกยูงว่าอะไรนะคะ”
“ก็ “ที่รัก” ไง... คุณเป็นคู่หมั้นผมไม่ใช่เหรอ”
“ตั้งแต่เราคบกันมา คุณมิลยังไม่เคยเรียกนกยูงแบบนี้เลยสักครั้ง”
รามิลหน้าแตกเพล้ง ! แกล้งแอคติ้งกลบเกลื่อน “โอ๊ยยย ปวดหัว โลกหมุนติ้วๆๆเลย มึนไปหมดแล้ว”
จีอุนกระซิบนกยูง “นั่นไง เชื่อฉันหรือยัง ต้องผีเข้าแน่ๆ”
“ผมว่าอย่าเพิ่งรบกวนพี่มิลตอนนี้เลยครับ ปล่อยให้นอนพักเอาแรงก่อนดีกว่า เดี๋ยวอาการจะยิ่งกำเริบไปกันใหญ่” รามิลหรี่ตามอง เห็นอาคมมองรามิล รู้สึกแปลกๆ ก่อนพานกยูงกับจีอุนออกจากห้องไป
ห้องผู้ป่วยเภตรา อั้มเข้ามาเยี่ยมเภตรา พร้อมด้วยแจกันดอกไฮเดรนเยียสีชมพู ส่งเสียงแจ้วมาก่อน
“หนูเภ... ดูซิ พี่เอาอะไรมาฝาก ดอกไฮเดรนเยียที่เธอชอบไง....”
อั้มกวาดสายตามองหา แต่ไร้วี่แววของเภตรา มองหาที่ห้องน้ำแต่ก็ไม่มี นางพยาบาลเข้ามาพร้อมกับอุปกรณ์เช็ดตัวผู้ป่วย “คุณพยาบาลคะ ยัยเภหายไปไหน ?”
นางพยาบาลส่ายหัวดิกๆ ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อกี้ยังคุยกันอยู่เลย อั้มชักเป็นห่วง... ยังไม่ทันหายดี ออกไปเพ่นพ่านที่ไหนอีก
ทางเดินในโรงพยาบาล เภตราค่อยๆโผล่หน้าออกมา มองซ้ายมองขวา กลัวคนเห็น เห็นพยาบาลเดินกันขวั่กไขว่พอทางสะดวก เภตราเผ่นแน่บ บุรุษพยาบาลเข็นคนไข้ผ่านมา เภตราหันหลังขวับ เอาผมสยายปิดหน้า บุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นผ่านไปแล้ว เภตรารีบจ้ำอ้าวไปยังห้องของรามิลทันที
หน้าห้องผู้ป่วยรามิล นกยูงหน้านิ่วคิ้วขมวดออกมา นั่งลงที่โซฟาหน้าห้องผู้ป่วยของรามิล
“ตั้งแต่คุณมิลฟื้นขึ้นมา ก็ดูแปลกๆไป เหมือนกลายเป็นคนละคน”
อาคมปลอบ “ใจเย็นๆก่อนครับ คุณหมอบอกแล้วว่าตกจากตึกสูงขนาดนั้น สมองอาจกระทบกระเทือนไปบ้าง ต้องรอผลตรวจ MRI สมองก่อน ถึงจะรู้ว่าพี่มิลเป็นอะไรกันแน่”