บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 2 หน้า 9
“สิบปีที่แล้วยังไม่รู้จักกันเลย”
พลอยกางแขนออกมา แล้วหมุนรอบตัว ให้แมนพิจารณาดูแบบ 180 องศา แล้วเซจะล้ม
“พี่แมนๆ ดูใหม่ๆ สวยป่ะ ถ้าอย่างนี้อะ”
แมนมองอึ้งๆก่อนบอก “เอ่อ ดีๆ สวยดี”
พลอยก้มมองตัวเอง ไม่มั่นใจ “จริงเหรอ”
“อืม”
“จริงนะ”
แมนถามสงสัย กินกาแฟไปด้วย “เป็นอะไรเนี่ย”
พลอยพูดกังวล “วันนี้เป็นงานเลี้ยงรุ่นอะสิ คงจะมีแต่สาวๆสวยๆมา พลอยก็เลยไม่รู้ว่าจะไปดีไหม”
แอมเดินเข้ามาสมทบ “แอมเข้าใจพี่เลยอะ เวลามีงานเลี้ยงรุ่นแอมก็ไม่อยากไป มีแต่เพื่อนที่สวยขึ้น รวยขึ้น เฮ้อ...พอมาดูสภาพตัวเองแล้วก็ท้ออะ”
“นี่ ...ของพี่ยิ่งกว่าอีกนะ สมัยเรียนเนี้ยนะ พี่มีเพื่อนที่ชื่อและนามสกุลเหมือนพี่เป๊ะ เค้าทั้งสวย ทั้งรวย ทั้งเก่ง นิสัยดี เป็นนักเรียนดีเด่นด้วยอะ ส่วนพี่ ก็เป็นแค่พลอยผู้น่าสงสาร เป็นหลุมดำ และก็ต้องอยู่แบบเงียบๆ”
“ฮะ...พี่เนี่ยนะเงียบ”
“จริง” พลอยพยักหน้ารับ แล้วเล่าเรื่องในอดีตให้ฟัง
ย้อนอดีต สนามบาสโรงเรียน พลอยในชุดนักเรียนใส่แว่น ก้มหน้าก้มตาเดินเงียบๆอยู่คนเดียว กลุ่มเพื่อนเดินมา ตะโกนเรียกชื่อพลอย “พลอย ๆๆๆๆๆๆๆ”
พลอยในชุดนักเรียน หันกลับมาตามเสียงเรียก ยกมือจะเดินไปหาเพื่อนที่เรียก เพื่อนๆเดินผ่านหน้าพลอยไปหาพลอยสวย พลอยหน้าแตก หันไปมองพลอยสวยที่เดินมา พลอยสวยหน้าตาน่ารักวิ่งมาสวยๆ ลมพัดผมปลิวเหมือนนางฟ้า
“ตอนเรียน ถ้ามีคนตะโกนเรียกชื่อพลอย 99.9999% คือเรียกพลอยสวย”
พลอยสวยวิ่งไปหาเพื่อนๆอย่างร่าเริง กอดเพื่อนๆ มีเพื่อนๆล้อมเต็มไปหมด พลอยได้แต่มองเศร้าๆ