บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 15 หน้า 2
"หายไปไหนมา..." ศักดิ์เอ่ยถาม
"ไปตลาดมา..."
"ไปซื้ออะไรมา..." ศักดิ์มองหลินอย่างพิจารณาเหมือนจะจับผิด
หลินปรับสีหน้าเป็นยิ้มประจบถาม "ไม่ได้อะไรเลยเฮีย...ไม่มีอะไรน่ากินเลย...ตลาดบ้านเราก็มีแต่ของเดิมๆ เฮียจะไปไหนเหรอ"
"ไปกรุงเทพฯ..."
"กรุงเทพฯ...ไปทำอะไรอะเฮีย" หลินทำท่าสนใจ
"ไปหาเสี่ย..."
"เสี่ยกำพลเหรอ..."
"เออ...วันนี้เป็นอะไรเนี่ย...ซักนู่นซักนี่อยู่ได้"
"หลินไปด้วยนะ...หลินอยากไปกรุงเทพฯ นะ...เฮียศักดิ์...นะ"
ศักดิ์มองหน้าหลิน หลินมองตอบทำท่าอ้อนๆ ศักดิ์พยักหน้าอย่างตัดรำคาญ "ไปก็ได้...แต่อย่าวุ่นวายล่ะ..."
"เย้...ไม่วุ่นวายแน่นอน...เฮียใจดีที่สุดเลย" หลินดีใจกอดศักดิ์ไว้
ศักดิ์อดยิ้มนิดๆ ไม่ได้กับความช่างอ้อน ของหลิน หลินมีสีหน้ามุ่งมั่นกับสิ่งที่คิดจะทำอยู่ในใจ
ที่บ้านเสี่ยกำพล เด็กรับใช้เอากาแฟมาเสิร์ฟ เชิดกับเสี่ยกำพลนั่งอยู่ด้วยกัน
"ผมยังเขียนบทหนังไม่เสร็จเลยนะครับ...ช่วงนี้มันตื๊อๆ..."
"ก็ค่อยๆ ทำไป...งานศิลปะ...ผมเข้าใจ จะไปบีบไปเค้น เร่งเช้าเร่งเย็น งานมันก็ออกมาไม่ดี"
"ใช่ครับ...ผมก็เลยคิดว่าจะหยุดเขียนบทซัก 2-3 อาทิตย์ แต่อาทิตย์หน้าผมจะแคสติ้งนางเอกไปก่อน"
"ก็ดี...นายเลือกนางเอกไป...ส่วนชั้นก็หาพันธมิตรมาร่วมสร้างหนัง ว่าแต่ถ้าได้นางเอกแล้วคิดว่าจะ พร้อมเมื่อไหร่"
"เผื่อเวลาเขียนบทด้วย ก็น่าจะอีกซัก 2-3 เดือน...เพราะผมอยากให้นางเอก พระเอกคุ้นเคยกันก่อน... อาจจะต้องมีเวิร์คช็อป" เชิดเอ่ยขึ้นอีก
"ชั้นว่าจะลองคุยกับมิสเตอร์เรย์มอนด์" เชิดชะงักไปนิดหนึ่ง เสี่ยกำพลมองเชิดอย่างครุ่นคิด "นายมีปัญหาอะไรมั้ย..."
"ไม่มีครับ...แต่ผมไม่แน่ใจว่าเค้าจะสนใจ"
"มิสเตอร์เรย์มอนด์เป็นผู้อำนวยการสร้างหนัง...ชั้นว่าเค้ามืออาชีพพอ ถ้าชั้นนัดเค้าได้แล้ว...บางทีชั้น อาจจะต้องไปคุยกับเค้าที่เซี่ยงไฮ้...ไปด้วยกันนะ"
"ครับ..."
"คืนนี้แวะไปพาราไดซ์ซิ...เปิดสมอง"
"ครับ..."
"เผื่อจะเจอใครเข้าตาพอจะเป็นนางเอกได้"