บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 8 หน้า 3
“ใจร้อนเกินไปรึปล่าเนี่ย”
ภรพชี้หัวใจ “ก็ความรักมันแน่นจุกอยู่ตรงนี้ จะให้เย็นอยู่ได้ยังไง”
ภรพจับมือวันวิสาขึ้นมาจะจูบ วันวิสาขืนเอาไว้ “อย่ามาทำรุ่มร่ามแถวนี้...อายเขา”
“คนรักกันจะต้องอายใครทำไม”
“กลับไปได้แล้ว” วันวิสารุนหลังภรพต้อนให้ออกประตู แล้วปิดประตู
ภรพยังมองผ่านลูกกรง “ผมจะรีบพาป๊ากับม๊ามา”
“ฉันจะรอ” ภรพแกล้งทำเดินจากไป วันวิสาขยับเข้าใกล้ลูกกรง ชะเง้อมองตาม ภรพพรวดกลับเข้ามา และหอมแก้มวันวิสา อย่างจู่โจม วันวิสาตกใจ “นายนี่”
“ขอหอมมือดีๆไม่ให้ ก็ต้องลักไก่หอมแก้มยังงี้แหละ”
วันวิสาอายหน้าแดง
วันวิสากลับเข้ามาในบ้าน หน้าเปื้อนยิ้ม บันลือ บดินและวรินปักหลักคอยอยู่ บรรยากาศเยือกเย็น
บันลือเปิดฉาก “ลื้อไปรู้จักมันตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงได้กล้าพูดว่ารักกัน”
“ก็ตอนที่หนูลงใต้ แล้วเกิดเรื่อง..เขาเป็นคนช่วยชีวิตหนูไว้นะป๊า...”
บดินถามบ้าง “มันรู้ใช่ไหมว่าลื้อเป็นใคร”
“ไม่รู้หรอกเฮีย” วันวิสายังขำ
บันลือไม่เชื่อ “แต่อั๊วว่ามันต้องรู้ แต่ทำเป็นไม่รู้”
“เขาจะทำยังงั้นทำไมป๊า”
“ลื้อมันโง่ ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมไอ้คนแซ่โน้นหรอก”
“ป๊าพูดอะไร”
“ถ้าลื้อไม่ รู้ ก็รู้ไว้ตอนนี้เลย.. คนบ้านนี้ ถือว่าพวกมันเป็นศัตรูห้ามลื้อคบหากับมันอีก”
“ป๊า”
“นี่คือคำสั่ง”
วันวิสางง
ที่บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ อาเจิ้งเข้ามารายงาน “อาภรพอีกลับมาแล้ว”
ภรพตามเข้ามา..หน้าตาสดชื่น “นี่ยังอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกเหรอครับ”
“ป๊ามีเรื่องต้องคุยกับลื้อ”