บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 16 หน้า 2
อาร์มเจ็บใจแต่ก็ทำตามคำแนะนำของตุลย์รีบอาศัยช่วงชุลมุน วิ่งนำแยกไป ลูกน้องอาร์มที่เหลือรีบวิ่งตามไป
กลุ่มคนลึกลับเดินมายังที่เกิดเหตุ ทั้งหมดไม่พูดอะไรกันแต่ต่างคนต่างแยกย้ายกันหาร่างของพสุ
“ทางนี้ครับ”
หัวหน้ากลุ่มคนลึกลับหันไปตามเสียงเรียก ลูกน้องเขยิบตัวออกให้เดินมาดูพสุ พสุในสภาพเลือดอาบนอนสลบไม่ได้สติอยู่ เกริกย่อตัวลงไปจับชีพจรที่คอ เกริกพยักหน้าทำนองยังมีชีวิตอยู่
เสียงรถของทิชากับภาคินดังมาแต่ไกล ผู้เป็นหัวหน้าได้ยินก็ลุกขึ้นแล้วหันไปสั่งลูกน้อง “ไปกันได้แล้ว”
เรนวิ่งกระหืดกระหอบมาตามทาง สักพักก็รีบกระโดดหลบหลังต้นไม้ พวกอาร์ม ตุลย์กับลูกน้องที่เหลือวิ่งสวนมาอีกทาง เรนหลบอย่างแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น พอมั่นใจว่าพวกอาร์มไปกันหมดก็ค่อยๆโผล่ออกมาจากที่ซ่อน แล้วรีบวิ่งตรงไปยังที่เกิดเหตุด้วยความร้อนใจ
เรนเข้ามาถึงที่เกิดเหตุ เรนยืนตะลึงกับภาพตรงหน้า ภาพศพของเจ้าหน้าที่ป่าไม้กับชาวบ้านและลูกน้องของอาร์มนอนตายเกลื่อนพื้นไปหมด เรนใจเต้นรัว ร้อนใจ ด้วยความเป็นห่วงพสุ
เรนดีใจที่ได้เจอร่างของพสุ รีบวิ่งตรงไปประคองเขาเอาไว้ในอ้อมกอด “คุณพสุ ฉันขอโทษ”
พสุน้ำเสียงอ่อนแรง “ผมรู้แล้วว่าคุณต้องมา”
เรนรู้สึกดีใจที่พสุยังมีชีวิตอยู่ พอดีกับเสียงรถตำรวจกับรถพยาบาลดังมาแต่ไกล
พสุหันมาบอกอย่างเป็นห่วง “คุณรีบหนีไปเถอะ ผมไม่อยากให้คุณเดือดร้อน ผมยังไม่ตายง่ายๆ หรอก”
เรนพยักหน้ารับ ยิ่งรู้สึกผิดที่พสุยังเป็นห่วงตนแม้จะได้รับบาดเจ็บ หญิงสาวค่อยๆ วางพสุลงอย่างเบามือแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งแต่ก็คอยหันมามองพสุเป็นระยะจนลับสายตา พสุมองส่งเรนจนสุดสายตาก่อนจะได้ยินเสียงทิชาเรียกชื่อตน
ทิชาตะโกนเรียก “พี่ดิน”
ภาคินก็ช่วยตะโกน “พี่ดินอยู่ไหน”
ทิชา ภาคินวิ่งมาถึงที่เกิดเหตุด้วยสีหน้าตกใจกับภาพตรงหน้าต่างร้องตะโกนหาพสุว่าปลอดภัยดีไหม ภาคินเห็นพสุก่อนเลยรีบวิ่งตรงเข้าไปประคอง ทิชาวิ่งตามมา
ทั้งตำรวจและหน่วยฉุกเฉินตรงมายังที่เกิดเหตุเพื่อหาผู้รอดชีวิต ภูริชกับเอวาก็มาถึงที่เกิดเหตุไล่ๆ กัน
ภูริชหน้าเครียดเมื่อเห็นคนตายกันเยอะแยะ ส่วนเอวามือไม้สั่นด้วยความตกใจที่เห็นศพชาวบ้านที่ไปช่วยคนของมูลนิธิตนปลูกป่า
ภูริชหันไปเห็นภาคินประคองพสุอยู่ ส่วนทิชานั่งอยู่ใกล้ๆ เลยรีบเดินตรงไปหา เอวารีบเดินตามไปติดๆ
“พี่ดินเป็นยังไงบ้าง”
“มากันพร้อมหน้าพร้อมตาเลยนะ” พสุพูดจบก็หมดสติไปท่ามกลางความตกใจของทุกคน