บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 8 หน้า 2
“ครับ” นาวินนั่งรอมองไปรอบๆ เห็นคนป่วยที่ใส่ชุดโรงพยาบาลเดินไปมาแถวนั้น ทำให้นาวินคิดถึงตอนที่ มานอนเจ็บแล้วช่อฟ้ามาตรวจให้ นาวินนั่งรอช่อฟ้าด้วยสีหน้าตื่นเต้น แล้วเอามือจับที่หัวใจตัวเอง นึกประหลาดใจที่ใจเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
พยาบาลเห็นท่าทางแปลกๆ ของนาวินก็อดถามไม่ได้“คุณสบายดีหรือเปล่าคะ...”
“เอ้อ...ไม่เป็นไรครับ...แค่...ใจมันเต้นแรง”
“เป็นโรคหัวใจหรือเปล่าคะ”
“ไม่ได้เป็นครับ”
“อาจเป็นเพราะเหนื่อย หรือตื่นเต้นก็เป็นได้ค่ะ”
นาวินยังเอามือจับที่หน้าอกยิ้มตัวเอง “ตื่นเต้น”
อีกด้านหนึ่งที่หน้าบ้านของนาวิน สร้อยมณีใส่บาตรที่หน้าบ้านมีทุเรียนคอยช่วย พอใส่บาตรเสร็จก็เดินกลับเข้าบ้าน “ทุเรียน ... ตอนสายๆ ฉันจะไปตลาดสักหน่อย จะไปดูผลไม้กับของกินที่นาวินชอบ...ช่วงนี้เค้าจะอยู่บ้าน หลายวัน”
“อยู่ก็เหมือนไม่อยู่ค่ะ”
“ทำไม ... ออกไปแล้วเหรอ”
“ค่ะ ... เมื่อคืนก็กลับเกือบตีสอง ... เช้าก็ออกไปก่อนพระมาอีกค่ะ”
สร้อยมณีทำท่าแปลกใจ “เอ๊ะ ก็เมื่อตอนสี่ทุ่มเค้ากลับมาบ้านแล้วนี่...ยังเดินมาคุยด้วยกันเลย แล้วทำไมเธอถึงบอกว่า เค้ากลับมาตีสอง”
“จริงๆนะคะ ... ยามก็บอกค่ะว่าพี่ตี๋กลับมาตีสอง” ทุเรียนยืนยัน
สร้อยมณีมีสีหน้าครุ่นคิด “แปลว่ากลับเข้าบ้านแล้วก็ออกไปอีก”
ทุเรียนทำท่ารู้ดี “เอ ... หนูว่า ... พี่ตี๋ดูอารมณ์ดีมีความสุขนะคะ ... เดินยิ้มคนเดียว”
สร้อยมณีขมวดคิ้ว “ใช่มั้ย ... น่าจะมีสาวแน่”
ทุเรียนยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ “คราวนี้คุณผู้หญิงคงได้ลูกสะใภ้ละค่ะ แหม อยากรู้จริงว่าสาวคนไหนที่เอาชนะใจพี่ตี๋” สร้อยมณีสีหน้าไม่สบายใจ
นาวินนั่งรอช่อฟ้าด้วยสีหน้ามีความสุข ประตูลิฟต์เปิดออกช่อฟ้าเดินออกมา นาวินหันไปมองพอเห็นช่อฟ้า ก็ดีใจรีบลุกขึ้นยืนทันที ช่อฟ้าเห็นนาวินอดยิ้มไม่ได้พยายามอย่างมากที่จะไม่เขิน
ช่อฟ้าเดินมาหานาวินทั้งสองคนสบตากัน“นึกว่าแขกที่ไหน...คุณนั่นเอง”
นาวินยื่นถุงให้ “ผมซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋มาฝากครับ”
“ขอบคุณค่ะ...” ช่อฟ้ารับมายิ้มๆ
พยาบาลที่เคาน์เตอร์เดินออกมารับถุงไปให้ “เอาไปเก็บไว้ข้างในนะคะคุณหมอ”