บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 3 หน้า 4

“เบื่อไอ้พวกรู้ทันจริงๆ...” นาวินพยายามไม่เขินอดยิ้มสดชื่นกับวันชนะไม่ได้...

ภายในห้องพักหมอที่โรงพยาบาล บุศยายืนดูนาวินเดินคุยกับวันชนะที่หน้าต่างห้องพัก เจษฎานั่งดูแฟ้มคนไข้อยู่กับพิธาน“ผู้พันทหารเรือคนนี้หายเร็วจริงนะคะ...ลงมาเดินป๋อแล้ว”พิธานเงยหน้ายิ้มกับบุศยา“เค้าฝึกมาดี”“ฝึกยังไงคะถึงได้แข็งแรงขนาดนี้...นี่ถ้าเป็นชาวบ้านธรรมดาโดนแบบนี้มีหวังยังลุกไม่ได้”เจษฎานั่งฟัง ลุกขึ้นมาดูกับบุศยา เห็นนาวินยืนคุยกับวันชนะด้วยสีหน้าเคร่งเครียดก็เอ่ยเสียง ไม่พอใจนิดๆ “ทำเป็นเก่งเดี๋ยวแผลข้างในระบมติดเชื้อขึ้นมาจะว่าไง”บุศยายิ้มๆ “คงไม่หรอกค่ะ...พี่ช่อลงเคสนี้เองมีแต่จะหายวันหายคืน”เจษฎาขมวดคิ้วมองหน้าบุศยา “อย่างนั้นเชียวเหรอ” บุศยาหน้าเจื่อนนิดหนึ่ง รีบเดินกลับไปหาพิธาน ช่อฟ้าเข้ามาในห้องพักหมอ เจษฎาหันไปมอง “มาพอดี...หมอเจ้าของไข้..”“อะไรเหรอคะ...” ช่อฟ้าทำหน้างง แต่ก็ยิ้มๆ“คนไข้ของช่อ...ลงมาเดินคุยกับเพื่อนได้แล้ว”ช่อฟ้ารีบเดินมาดู สีหน้ายิ้มละมุนโดยไม่รู้ตัว “ลงมาเดินข้างล่างเลยเหรอ...”เจษฎามองอย่างรู้สึกหน่อยๆ “หายเร็วอย่างนี้ก็ดี...พรุ่งนี้ก็ส่งกลับได้ จะได้เอาเตียงให้คนอื่น...”“คงยังไม่ได้หรอกค่ะ...ปอดยังทำงานไม่เต็มที่ ถ้าไม่ติดเชื้อก็ดีไป... ขอดูอาการอีกหน่อย...ออกมาเดินมากไปก็ไม่ดี”“ก็เห็นว่าเค้าแข็งแรงผิดมนุษย์มนาไม่ใช่เหรอความจริงส่งต่อโรงพยาบาลสัตหีบก็ได้นะ”“เมื่อตอนที่เข้ามารักษาทาง ทร. เค้าก็จะให้ทำอย่างงั้นแต่ก็แจ้งมาทีหลังว่าให้ที่นี่รักษาต่อ” ช่อฟ้าเดินกลับไปนั่งกับบุศยาเจษฎาพยายามรักษาอารมณ์เดินตามมา “ช่อ...เย็นนี้ว่างไหม..ไปทานข้าวกันนะ...”“ชวนบุศ กับพิธานไปด้วยกันก็ดีนะคะ” เจษฎานิ่ง แต่ยิ้มอยู่พิธานมองหน้ากับบุศยา “เอ้อ...เย็นนี้ผมกับบุศจะไปซื้อของกันครับ…เชิญพี่สองคนตามสบายดีกว่าครับ...”เจษฎาพอใจมาก “งั้นเราก็ไปกันสองคนนะ” ช่อฟ้าได้แต่ยิ้มๆ ไม่พูดอะไร

บุศยาเดินคุยมากับพิธาน บริเวณทางเดินของโรงพยาบาล“พิธานว่าบุศคิดมากไปไหม...บุศว่าหมอเจษเหมือนหึงพี่ช่อ”พิธานยิ้มขำๆ“หมอเจษน่ะชอบหมอช่อฟ้าตั้งนานแล้วละ...นึกว่าบุศรู้”“แหม...บุศก็ไม่แน่ใจบางทีแกก็ทำเป็นติดพี่ช่อ บางทีก็หายหน้าไปเฉยๆ”“ที่หายหน้าแกคงยุ่งเรื่องธุรกิจส่วนตัวด้วย”