บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 9 หน้า 5
“จะเป็นอะไร...ไม่สำคัญ อย่างที่พ่อเราพูดน่ะแหละ...ผู้หญิงที่เป็นเมียนักรบ จิตใจต้องเข้มแข็งเหมือน นักรบด้วย...ถ้าเป็นพวกจิตใจอ่อนไหว..แล้วต้องเจอเรื่องอย่างเมียวันชนะ...จะทำยังไง..”
นาวินสีหน้าครุ่นคิด
ทีห้องนอนของช่อฟ้า ช่อฟ้านั่งดูคอมพิวเตอร์ หญิงสาวเปิดดู web เพื่อหา ข้อมูลที่เกี่ยวกับหน่วยซีล พออ่านก็ตกใจที่รู้รายละเอียดการทำงานของหน่วยซีลว่ามีความเสี่ยงมากขนาดไหน แล้วจู่ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวก็ดังขึ้น ช่อฟ้าหยิบโทรศัพท์มาดูพอเห็นว่าเป็นเบอร์ของนาวินก็ยิ้มดีใจ
“กำลังทำอะไรอยู่ครับ...”
“กำลังดูเว็บไซต์ของซีลค่ะ”
นาวินนิ่งอึ้งไปนิดหนึ่ง “เอ้อ ... ดูแล้ว ... กลัวหรือเปล่าครับ”
“ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะคะ...”
“ไม่รู้สิครับ...บางคนเค้ากลัว”
“ฉันไม่กลัวหรอค่ะ...ฉันแค่แปลกใจ...ไม่คิดว่าหน่วยซีลของไทยเราก็ฝึกหนักไม่แพ้ชาติไหนเหมือนกัน ทำให้คิดว่า...คนที่ผ่านมาได้ต้องเก่งมาก”
“แต่พวกเรา...ให้เวลาแทบทั้งหมดกับงานครับ ..คงยากที่จะหาคนมาเข้าใจ”
“บังเอิญว่าอาชีพของฉันก็ต้องให้เวลาแทบทั้งหมดกับงานเหมือนกัน...ฉันก็เลยพอจะเข้าใจค่ะ”
“ผมคิดถึงคุณจัง...ไปหาเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า...อยากเห็นหน้า”
“อย่าเลยค่ะ...ดึกแล้ว ฉันง่วงนอนแล้วด้วย เจอกันพรุ่งนี้ดีกว่า”
“ก็ได้ครับ...พรุ่งนี้เจอกัน...ฝันดีนะครับ”
นาวินวางสายเก็บโทรศัพท์สีหน้ามีความสุข ช่อฟ้าเองก็สีหน้าเปี่ยมสุขไม่แพ้กัน
นาวินเดินเข้ามาในห้องนอนทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วหลับตาได้นิดหนึ่ง ก็ลืมตาลุกขึ้นจากเตียงอย่างเร็วไปหยิบหลอดแก้วเล็กๆ ที่ใส่ไมโครชิปออกมาจากกระเป๋าทำงาน นาวินเปิดโน้ตบุ๊ค เอาตัวไมโครอแดปเตอร์ออกมา จากนั้นเอาไมโครชิปออกมาจากหลอดแก้วแล้วเอาใส่ไปในไมโครอแดปเตอร์ของตัวเองเสียบเข้ากับโน้ตบุ๊ค แต่ก็ไม่สามารถเปิดดูได้ “ข้อมูลอะไรของมันนะ...” นาวินถอนใจพูดกับตัวเองอย่างขัดใจ สีหน้าครุ่นคิด
เช้าวันใหม่ ที่บ้านของช่อฟ้า อุบลเดินมาเปิดประตูหน้าบ้าน เห็นนาวินยืนยิ้มอยู่ในมือมีถุงของกินมาด้วย
อุบลพอเห็นนาวินก็ยิ้มปลื้ม“พ่อนาวิน...มาแต่เช้าเชียวลูก”
นาวินเดินเข้ามาในบ้านยิ้มแจ่มใส ยกมือไหว้อุบล อุบลรับไหว้“สวัสดีครับคุณย่า...ผมจะมารับคุณหมอไปทำงาน”
อุบลยิ้มรู้สึกดีใจ ทั้งสองคนเดินคุยกันเข้ามาด้านในบ้าน “ซื้ออะไรมาเยอะแยะอีกแล้ว...”
“นิดหน่อยครับคุณย่า...แถวบ้านผมน้ำเต้าหู้อร่อยถ้าคุณย่าชอบผมจะซื้อมาฝากอีก..”