บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 13 หน้า 2
นาวินส่ายหน้า“จะบอกวันนี้แหละ”
“ผมว่าให้ท่านรู้ตัวได้แล้วครับ...ผมกลัว”
เสียงโทรศัพท์ของนาวินดังขึ้น นาวินหยิบมาดูรีบรับสาย“วันชนะ...อยู่สัตหีบ…อะไรนะ” เขามองหน้าบดินทร์
นาวินขับรถกลับกรุงเทพฯ ด้วยสีหน้าเครียดเงียบๆ ไม่พูดจา
ช่อฟ้ามองนาวิน“มีเรื่องอะไรคะ...คุณเงียบตั้งแต่ออกมาจากสัตหีบ”
“เรื่องงานครับ” นาวินเอ่ยตอบแล้วก็เงียบไปอีก
ช่อฟ้าเริ่มเป็นห่วง“ดูคุณซีเรียสจัง...เล่าให้ฉันฟังได้มั้ยคะ”
นาวินมองช่อฟ้านิดหนึ่งคว้ามือช่อฟ้ามาไว้ที่หน้าอก“ผมไม่อยากให้คุณต้องมารับรู้เรื่องที่ไม่ค่อยดี”
“ถ้าเป็นเรื่องที่ทำให้คุณเครียดขนาดนี้ ... ฉันก็อยากรู้ค่ะ”
“งานที่ผมทำตอนนี้...เป็นงานปราบปรามองค์กรค้ายาเสพติด เป็นองค์กรใหญ่มาก มีตัวบงการจากต่างชาติ พวกมันโหดเหี้ยมมาก ... ผมบอกคุณได้เท่านี้”
“พวกมันตามทำร้ายคุณใช่มั้ยคะ” ช่อฟ้าฟังอย่างสงบ
นาวินพยักหน้า “งานของผมเสี่ยงอันตราย...ผมไม่อยากให้คุณ”
“ฉันเข้าใจค่ะ...แล้วก็ไม่กลัวด้วย...แต่เป็นห่วงคุณ...”
นาวินยกมือช่อฟ้าขึ้นมาจูบด้วย “ก่อนไปส่งคุณที่บ้าน...ผมขอแวะหาเพื่อนหน่อยนะครับเค้าอยากให้ผมไปพบเค้าเร็วที่สุด”
“ได้ค่ะ”
นาวินหันมายิ้มดีใจปล่อยมือช่อฟ้าแล้วตั้งใจขับรถต่อไป
ใกล้ค่ำ นาวินกับช่อฟ้ามายืนอยู่หน้าประตูห้องชุดแฟลตตำรวจที่วันชนะมาพัก
วันชนะเปิดประตูออกมาพอเห็นช่อฟ้าก็ยิ้มดีใจ “คุณหมอ ... เชิญครับ”
“เชิญแต่คุณหมอคนเดียวเหรอ” นาวินย้อนถาม
วันชนะมองหน้านาวิน “เชิญครับผู้พันนาวิน”
นาวินพาช่อฟ้าเดินเข้าไปในห้องวันชนะ แล้วปิดประตู
นาวินยืนคุยกับวันชนะที่ระเบียง ส่วนช่อฟ้านั่งคุยกับแก้วอยู่ในส่วนรับแขก วันชนะกับนาวินคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เธียรชัยมันบ้าขนาดเดินเข้าไปที่บ้านนายเลย...แปลว่ามันมันหาทางเล่นงานเราสองคน”
“ตอนนี้มันพุ่งเป้ามาที่เราสองคนแน่นอนนาวิน...ผู้กำกับเป็นห่วงแก ให้ฉันเตือนว่าพวกมันอาจจะทำร้ายคนที่บ้านแก...ฉันเรียนท่านแล้วว่ามีตำรวจดูอยู่ แกเรียนผู้การของแกแล้วใช่มั้ย”
นาวินพยักหน้า“ช่วงนี้ท่านให้ฉันอยู่บ้าน ... รอดูสถานการณ์”
วันชนะยิ้มๆ หันไปมองช่อฟ้าที่กำลังคุยกับแก้วอย่างถูกคอ “สถานการณ์ของนายดูดีแล้วนี่”
นาวินมองตาม “ฉันไม่อยากให้เค้าต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับฉันเลย”
“ทำได้มั้ยล่ะ” นาวินนิ่งไม่ตอบ วันชนะยิ้มๆ “ให้เค้าคุยกับแก้วน่ะดีแล้ว...ถ้าเค้าไม่ไหว...นายก็ต้องปล่อยเค้าไป” นาวินมองช่อฟ้าอย่าง กังวล พอดีช่อฟ้าหันมามองนาวิน ช่อฟ้ายิ้มให้ นาวินยิ้มตอบช่อฟ้าอย่างสงสาร