บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 1 หน้า 5

นาวินหัวเราะเบาๆ พยักหน้าเห็นด้วย “อืม...ผมก็พวกเบื่องานเลี้ยงเหมือนกัน...แต่คืนนี้คงต้องไปเจอกันที่งานแล้วล่ะ เอ้อ...ขอโทษที... คุณชื่อ อะไรนะ”“ทับทิมค่ะ...เรียกทิมเฉยๆ ก็ได้”“คุณก็เรียกผมเหมือนคนอื่นๆ ก็ได้นะ”“คนอื่นๆ ก็เรียกผู้พันไม่ใช่เหรอคะ”“เรียกพี่นาวินก็ได้”“ขอบคุณค่ะ...พี่นาวิน...”นาวินพยักหน้ารับแล้วเดินไป ส่วนทับทิมเดินกลับไปที่ทำงานของตน...

ที่ทำการหน่วยซีล นาวินอาบน้ำผ่อนคลายอยู่ในห้องพักส่วนตัว จากนั้นแต่งตัวเรียบร้อยเต็มยศในชุดทหาร เขาออกมาเดินเล่มริมหาดบริเวณใกล้ที่พัก แล้วต้องประหลาดใจกึ่งดีใจ เมื่อเห็นช่อฟ้าอยู่ ในชุดสีหวาน สวมหมวก เดินเล่นเลียบฟองคลื่นบนหาดอยู่เพียงลำพังช่อฟ้าเห็นกิ่งไม้ลอยมากับคลื่น มาหยุดอยู่ที่เท้า หญิงสาวก้มลงเก็บมองกิ่งไม้ นำมาเขียนตัวหนังสือบนชายหาดเป็นตัวอักษร D eทันใดนั้น ลมพัดหมวกของช่อฟ้าปลิว หญิงสาววิ่งตามไปเก็บหมวก หันกลับมาพบว่ามีชายคนหนึ่งยืนหันหลังให้เธอกำลังก้มอ่านสิ่งที่เธอเขียน แล้วเขาก็นั่งลงเขียนอะไรบางอย่างต่อ ช่อฟ้ารีบเดินมา ชายคนนั้นหัน หน้ามา“ผู้พันนาวิน” ช่อฟ้าทัก“สวัสดีอีกครั้งครับคุณหมอช่อฟ้า”“บังเอิญจังนะคะ”“อาจจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็ได้ครับ” ช่อฟ้างง นาวินลุกขึ้น เห็นข้อความที่เขาเขียนต่อ จากช่อฟ้าเป็นคำว่า...Destiny ช่อฟ้ารู้สึกประหม่า ทำหน้าไม่ถูกไปวูบหนึ่ง “ผมต้องขอโทษที่ถือวิสาสะเขียนต่อ...ผมเดาว่าคุณหมอจะเขียนคำนี้ ...ผมเดาถูกไหมครับ”“เดาถูกค่ะ” นาวินยิ้มๆ ช่อฟ้ารีบอธิบาย “อันที่จริงฉันหมายถึงฉันกับกิ่งไม้ท่อนนี้”“เมื่อกลางวันคุณหมอถามผมว่าเราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า ผมยังไม่ได้ตอบคำถามคุณหมอเลย”“แหม เกือบลืมไปแล้วว่าถาม จะตอบว่าไงเหรอคะ”“ครับ เราเคยเจอกันมาก่อน...ไม่กี่วันนี้เอง”“วันไหนเหรอคะ”“วันนี้วันที่ 18 กุมภา...สี่วันที่แล้วครับ”