บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 7 หน้า 4
กวินทร์รำคาญ “อาไร้!!อย่าเพิ่ง!!” กวินทร์หันไปมองชมพูนิษฐ์ เหมราชทะเลาะกันอย่างเมามัน “กำลังหนุก”
คนงานสะกิดอีก “คุณวินครับ”
“อะไรวะ? นี่ก้อ!! บอกว่าอย่าเพิ่ง”
“คือ” คนงานตัดสินใจ “มีเรื่องสำคัญจะรายงานครับ”
กวินทร์หันมาเล่นงาน “สำคัญๆๆๆมันจะสำคัญแค่ไหนเชียวห๊า?”
คนงานมองตาแป๋ว “รถเบรคไม่ดีครับ”
“ก็แค่รถเบรคไม่ดี” กวินทร์สะดุ้ง “เฮ๊ย !!ลั่นรถเบรคไม่ดี??” กวินทร์เสียงลั่น “เฮ้ย!! รถเบรคไม่ดี!!!”
เหมราชตกใจรีบวิ่งตามไปตะโกน “ชมพูนิษฐ์หยุดรถเดี๋ยวนี้” ทุกคนที่เหลือวิ่งตามเหมราชเป็นพรวน
ชมพูนิษฐ์ตกใจพยายามควบคุมรถ แต่ยังไม่ยอมแพ้ปากก็ตะโกนไป “ไม่หยุด ! บอกที่อยู่คุณลิมก่อน”
เหมราชวิ่งตามไป ตะโกนไป “ทำไมเธอมันดื้อแบบนี้”
“ไม่บอกฉันก็ไม่หยุด จะชนไซส์งานคุณให้เละไปเลย”
เหมราชกางแขนออกเหมือนรออุ้ม “โดดลงมาเร็ว!”
“ไม่” รถเริ่มเร็วขึ้น “เฮ่ยๆๆๆ” ชมพูนิษฐ์ตกใจพยายามเหยียบเบรคแต่เหยียบไม่อยู่
“เฮ้ย ! เบรคสิเบรคๆๆ ว้าย!มันเบรคไม่อยู่อ่ะ !!”
“นิด!”
“เบรคไม่ได้ !! อ้ายยย...กรี๊ดดด”
เหมราชตัดสินใจกระโดดขึ้นรถ ในรถเหมราชเข้าไปนั่งที่คนขับแล้วพยายามเบรค กวินทร์กับคนอื่นๆที่วิ่งตามมาพากันหยุดหอบแฮ่กๆ แต่พอมองเห็นว่ารถตักดินกำลังจะชนตึก ทุกคนตกใจ “เฮีย !!!”
ในรถ ชมพูนิษฐ์เห็นกำลังจะชนตึกที่ก่อสร้างไม่เสร็จก็ตกใจ กรี๊ดดด!!! หลับตาปี๋โผเข้ากอดเหมราชแน่นโดยอัตโนมัติ รถตักดินเบรคได้พอดีไม่ชนตึก ทุกคนถอนใจโล่งอก ชมพูนิษฐ์ที่ค่อยๆลืมตามาดูช้าๆ แล้วถอนใจโล่ง อกก่อนจะรู้สึก ว่าตัวเองซุก ซบอกใครอยู่ ก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง - - แฮ่! เหมราช!!
เหมราชหน้าตึงมาก ตาดุจ้องสุดฤทธิ์ ชมพูนิษฐ์จ้องสู้--ไม่สลดซักนิด
เหมราชลากตัวชมพูนิษฐ์ออกจากเขตก่อสร้างมายืนหน้าป้ายแล้วชี้
“อ่านป้ายไม่ออกรึไง เขตก่อสร้างไม่ได้รับอนุญาตห้ามเข้า”
“ออกสิยะ ทำไมจะไม่ออก” ชมพูนิษฐ์อ่านเสียงดัง “เขตก่อสร้างไม่ได้รับอนุญาตห้ามเข้า!!”
“อ่านออกแล้วยังจะเข้ามา??”