บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 2 หน้า 2
เจ้าคุณบำรุงไม่อยากขัดใจลูกสาว “ถ้าอย่างนั้น ก็ตามใจ”
คุณหญิงเพ็ญแขถอนใจโล่ง บราลีและพณิชยิ้มกัน ดีใจ
ที่บ้านพักปลัดอำเภอ คุณหญิงแก้วเดินมานั่งรอ ตามองไปที่ตู้ไปรษณีย์ตู้เดิม บุรุษไปรณีย์คนเดิมขี่จักรยานมาจอด คุณหญิงแก้วลุ้นสุดๆ กงล้อจักยานมาหยุดที่หน้าบ้าน คุณหญิงแก้วลุกขึ้นยืนทันที บุรุษไปรษณีย์ก้มๆเงยๆแถวๆตู้ไปรษณีย์
คุณหญิงแก้วมองซ้ายขวา ทำอะไรของเขา “พ่อคุณ มีจดหมายไหม”
ศรัณย์ที่ยังเน้นนั่งเหม่อเรื่องดวงสวาท ได้ยินแล้วรีบลุกมาดู
บุรุษไปรษณีย์โผล่หน้าขึ้นมาจากที่ก้มๆเงยๆ พร้อมดอกพุดคาที่จมูก สีหน้าเคลิ้มรักธรรมชาติ จนคุณหญิงแก้วหมั่นไส้ “ดอกพุดครับ! หอมเหลือเกิน ผมขอนะครับ”
คุณหญิงแก้วแค้นมาก “เอาไปสิ เอาไปทั้งต้นเลย ฉันยกให้”
บุรุษไปรษณีย์หน้าเป็นยิ้มกว้าง ก้มลงยกกระถางดอกพุดขึ้นจักรยาน แล้วขี่ไปทันที รวดเร็วมาก
คุณหญิงแก้วอึ้ง “เอ้า เอาไปจริงเลยหรือนั่น นี่นี่ ฉันประชดนะ”
ศรัณย์ขำ “พฤหัสที่สอง เหลืออีกแค่ สองพฤหัสนะครับ”
คุณหญิงแก้วอารมณ์เสีย ค้อนศรัณย์
คฤหาสน์บำรุงประชากิจ คุณหญิงเพ็ญแขที่กำลังทำครัวอยู่อย่างพิถีพิถัน เจ้าคุณบำรุงเดินมาหา มองซ้ายขวาก่อนพูด “คุณหญิง ถ้าบราลี มีคนรักแล้ว แล้วบุรณีล่ะคุณหญิง”
คุณหญิงเพ็ญแขชะงักมือที่ถือทัพพี เสียงเข้มหน้ามุ่ย รินนั่งทำงานอยู่มุมหนึ่ง ได้ยินเข้า รีบทำตัวลีบทำงานต่อไป แต่หูได้ยินทั้งหมดโดยไม่ได้ตั้งใจ “นี่ท่านเจ้าคุณยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจอีกหรือคะ”
“เมื่อคืนฉันฝันถึงนายศักดิ์ ฝันถึงตอนรุ่นหนุ่มที่ไปเที่ยวตกปลาด้วยกัน เขาคงมาทวงสัญญา” สีหน้าเจ้าคุณบำรุง ดูทุกข์ร้อนมากทีเดียว
“โธ่ ท่านเจ้าคุณ”
“ถ้าฉันทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ ฉันคงตายตาไม่หลับข้อสัญญา พูดว่าเป็นลูกสาว แต่ไม่ได้บอกว่าลูกคนไหน เอ้อ .....บุรณีเป็นเด็กน่ารัก ทางเขาคงไม่ว่าอะไร”
คุณหญิงเพ็ญแขเสียงเข้มขึ้น “คุณฝันร้ายถึงคนที่ตายไปแล้ว แล้วลูกเราที่ยังมีชีวิตอยู่ ถ้าต้องแต่งงานไปกับคนเลวคนชั่ว คุณคิดหรือคะ ว่าคุณจะตายตาหลับ”
“คุณหญิง”
รินแอบมอง สงสารคุณหญิงเพ็ญแข