บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 9
ภายในห้องฉายภาพยนตร์แห่งหนึ่ง ในปี พ.ศ.2482 เห็นเงาเครื่องฉายหนังแบบโบราณ กำลังฉายหนังเรื่อง Frankenstein ปี 1931 เป็นตอนที่เห็นเครื่องมือวิทยาศาสตร์แปลกๆ บรรยากาศในห้องดูลึกลับๆ เห็น เงาหัวของชายสองคนที่กำลังดูหนังอยู่ แสงสะท้อนให้เห็นว่าชายคนหนึ่งหัวล้านเจ๊งเหม่ง อีกคนหนุ่มกว่าท่าทางโก้เก๋
ชายหัวล้าน หรือเจ้าคุณปัจจนึก หันมาพูดกับชายหนุ่ม “เราจะมีชื่อเสียงก้องโลกกันคราวนี้แหละ” แล้วหัวเราะเสียงสะใจ
ที่หน้าบ้านศิริสวัสดิ์ รถโกดังสองคัน มีผ้าคลุมขนของเข้ามา ตามมาด้วยรถเก๋งที่ขับโดยดร.ดิเรก ณรงค์ฤทธิ์ เจ้าคุณปัจจนึกยืนรออยู่หน้าบ้านท่าทางกระตือรือร้นสุดขีด
เวลาเดียวกัน ประภา ประไพ กำลังกินน้ำชากันอยู่ในห้องนั่งเล่น ได้ยินเสียงรถ และเสียงเอะอะให้ถอยจอด จึงเดินไปมองออกมาจากหน้าต่าง
“เอะอะอะไรกันคะ พี่ภา” ประไพมองไปที่หน้าบ้านด้วยความสงสัยมาก
ประไพเห็น ดร.ดิเรก ณรงค์ฤทธิ์แห่งมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด กำลังลงมาจากรถ เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้ารูปไข่ แก้มตอบเล็กน้อย มีเคราขึ้นเขียว แต่งตัวสมาร์ท ผูกหูกระต่าย ปากคาบกล้องดันฮิลล์ควันขโมง หน้าตาภูมิใจกับสิ่งที่ขนมามาก เจ้าคุณปัจจนึกรีบเข้าไปต้อนรับ ดิเรกยื่นมือให้จับแบบฝรั่ง
“แล้วนายคนนั้นน่ะใครคะ”
“เอ้อ.. ดร.ดิเรก ณรงค์ฤทธิ์จ้ะ ลูกของเจ้าคุณนพรัตน์ ราชไมตรี เพิ่งจบวิชาหมอ และวิทยาศาสตร์มาจากมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด ประเทศอังกฤษ น้องไพจำได้มั้ย เค้าเคยเป็นเพื่อนเล่นกับเราตั้งแต่เด็กๆ”
“จำไม่ได้ค่ะ .. แล้วนี่รถโกดังขนข้าวของอะไรมาคะพี่ภา”
“คือ..เอ้อ.. พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เห็นเค้ามาคุยซุบซิบกับคุณพ่อได้หลายวันแล้ว”
ประไพทำหน้าอยากรู้
ที่หน้าบ้าน ดร.ดิเรกกำลังนำเสนอด้วยความภูมิใจ “ของที่สั่งไว้ได้มาครบแล้วครับ คุณอา”
คนขับรถ และเด็กรถบรรทุกเปิดผ้าที่คลุมรถบรรทุกให้ดู ข้างในนั้นคือ เครื่องมือวิทยาศาสตร์ต่างๆ แบบเดียวกับที่เราเห็นในหนังเรื่องแฟรงเคนสไตน์