บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 4 หน้า 5
“นั่นตัวซวยแม้นใครไปฉวยเอามา”
“บางคนอวดกล้า”
“ไม่คณาหน้าตาผู้หญิง”
“งั้นดีอะไร”
“เสียเรื่อยไปฉันไม่แอบอิง”
“แอ็คกระมัง แอ็คกับผู้หญิงก็ดีแต่หยิ่งกรีดกราย”
“สมบัติผู้ดีหายากเต็มที ก็ดีแต่เมา”
“เย็นเช้ากินแต่เหล้า ฉันเห็นแต่เมาหมดอาย”
“พอเย็นก็เฮ..............”
“ค่ำก็เซ”
“สันดานก็เก............”.
“ปัดเป๋เมามาย”
เจ้าคุณปัจจนึก และพลร้องพร้อมกัน “เรื่องผู้ชายสันดานชั่วร้ายเราเบื่อ”
“อุ๊ย ชาติผู้ชายก็ดีแต่ปลิ้นปล้อนผู้หญิง จริงมั้ยเจ้าคะ”
“จริง” เจ้าคุณปัจจนึก รู้สึกโปรดปรานนังพันทันที ”ดีมากนังพัน แกพูดถูกใจชั้นทุกอย่าง เอาเป็นอันว่าชั้นรับแกตาก้อน ให้เงินเดือนเดือนสิบแปดบาท ส่วนนังเมีย ชั้นให้เดือนละสิบบาทไม่ต้องทำอะไร คอยติดสอยห้อยตามลูกสาวชั้นอย่างเดียวอย่าให้ผู้ชายมันเข้ามาใกล้ พอใจมั้ย”
ทั้งสองคนก้มลงกราบ “เป็นพระเดชพระคุณขอรับ”
ที่ระเบียงบ้านชั้นบน ประภา ประไพยังทำหรีดอยู่ มีสงวนช่วยอยู่ด้วย ท่าทางตื่นเต้นทั้งสองคน
“ป่านนี้คุณกำแหงคุณประชาจะเป็นยังไงบ้างนะ” ประไพเริ่มกังวล
“โอ๊ย คงไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่งั้นคงได้ยินเสียงหัวคุณสองคนแตกดังโพละแล้ว” สงวนว่า
ประภา ประไพสะดุ้ง
“สงวนน่ะ พูดอะไรไม่รู้ น่ากลัวเชียว” ปะภาเอ็ดสาวใช้ต้นห้อง
พิศเดินเข้ามา พอเห็นประภาประไพก็ยอบตัวลง “พี่สงวน ท่านเจ้าคุณรับคนสวนใหม่ ท่านบอกให้พี่สงวนช่วยไปเปิดเรือนคนสวนจ้ะ”
สงวนรีบลุกขึ้น
ประภาแสร้งถาม “เป็นไงบ้างละพิศ คนสวนคนใหม่”
“โอ๊ยตาย บ้านนอกเหลือเกินค่ะคุณภา เมียแกก็ท่าทางพิกล ท่านเจ้าคุณยังว่าเหมือนกะเทย”
ทั้งสามคนสะดุ้ง