บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 17
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ : ยิ่งยศ ปัญญา / สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
หน้าบ้านเจียง ฟ้ายังคงร้องลั่นไม่หยุด ดำเกิงคว้าคอเสื้อชยุติแล้วต่อยไปสองสามครั้งด้วยแรงโทสะ ชยุติไม่ตอบโต้ ปล่อยให้ดำเกิงระบายหมัดอยู่อย่างนั้น เจียง ซินแสหลอ บัวตกใจรีบเข้ามาห้าม เจียงและซินแสหลอเข้ากระชากดำเกิงออกไป “หยุดนะไอ้เกิ่ง อั๊วะบอกให้หยุดไง !!!”
“ไม่! ปล่อยเกิ่งนะป๊า ปล่อยสิซินแส! เกิ่งจะเอาเลือดหัวมันออก!! ไอ้คนสับปลับ”
เจียงตวาดลั่น “แล้วหมาที่ไหนบอกอั๊วว่าจะใจเย็นลงวะ ที่สัญญากับอั๊วะน่ะลืมแล้วเรอะ!!!”
“ไม่ลืมป๊า แต่ครั้งนี้เกิ่งยอมไม่ได้จริง ๆ”
“ไม่ต้องห้ามเกิ่งหรอกครับ ผมมันไม่ดีจริงๆ”
“แต่มันไม่เกี่ยวกับลื้ออาเกิ่ง มันเป็นเรื่องของคุณกับอาบัวสองคนผัวเมีย!!!” ดำเกิงชะงัก มองบัวทีชยุติที
ซินแสหลอสำทับ “ใช่ๆ เรื่องของผัวเมีย เรื่องของครอบครัว ให้อีคุยปรับความเข้าใจกันเองซิ คนนอกเข้าไปยุ่งมันจะยิ่งยุ่งไปกันใหญ่!!”
ดำเกิงอึ้ง “แต่มันทำให้บัวร้องไห้...”
“แล้วที่ลื้อต่อยอาคุณตี๋ มันทำให้อาบัวยิ้มได้มั้ย?” ดำเกิงหันมองบัว ที่ยังคงน้ำตาไหลไม่หยุด ดำเกิงหยุดเมื่อเห็นบัวยิ่งทุกข์
“ให้อีสองคนคุยกันเองเถอะนะอาเกิ่ง ชีวิตคู่ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรก็ผ่านไปไม่ได้หรอก ถ้ามันไม่เป็นเรื่องของคนแค่สองคน” เจียงหันมองบัว “อาบัว...ไปคุยกับคุณตี๋ซะ อย่าทิ้งไว้ให้มันเรื้อรังเลย...” เจียงพูดจบก็เดินกลับเข้าบ้านไป ซินแสหลอเดินเข้าไปสะกิดดำเกิงให้กลับเข้าไปเช่นกัน ดำเกิงจำยอม บัวกับชยุติมองหน้ากัน
ริมน้ำ หลังบ้านเจียง ฟ้ายังคงร้องต่อเนื่อง...บัวก้าวมา โดยมีชยุติก้าวตามเข้ามาติดๆ
“ผมขอโทษนะบัว...”
“ขอโทษทำไม คุณไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย...”
“ผมขอโทษที่ดูแลคุณไม่ดีพอ ขอโทษแทนอาม้า และครอบครัวผมที่คอยแต่จะทำร้ายคุณ ผมขอโทษจริงๆ”
“คุณเชื่อใช่มั้ยคะว่าฉันไม่ได้ทำร้ายคุณยิ่งจันทร์”
ชยุติจริงจัง “ผมเชื่อคุณ...”