บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 7 หน้า 4
เย้ยใส่เสี่ยบุ๊ง “ความจริง ไม่ได้อยากจะลงไม้ลงมือเลยนะครับ แต่ทุกท่านก็เห็นว่า...ผู้ใต้บังคับบัญชาฟังภาษาคนไม่ค่อยรู้เรื่อง เลยต้องจัดภาษาตรีน” เสี่ยบุ๊งหน้าเดือด กัดฟันกรอด คณินเดินนำกลุ่มผ่านหน้าเสี่ยบุ๊ง “ต้องขอบคุณทุกท่านมากเลยนะครับที่มาร่วมงานแจกตีน เฮ้ย งานเปิดตัวหัวหน้าแก๊งเหยี่ยวแดงในวันนี้”
จิ๋นหัวหน้าแก๊งกระต่ายป่าเปรย “พี่เส็งดีกับพวกเรามาตลอด เราเลยไม่ปฏิเสธ พอรู้ข่าวก็มาทันที”
จั๊วหัวหน้าแก๊งพังพอนเสริม “เราก็ทำการค้ากันอยู่ ถือเป็นพี่น้องกัน”
คณินเหลือบมองที่เอวจั๊วมีมีดเหน็บอยู่ บนด้ามหรือเนื้อมีดประทับตราเดียวกันกับที่คนร้ายใช้แทงเขา แววตาเขากระตุกเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไร คณินเหลียวมองเสี่ยบุ๊ง “เราน่าจะได้ดื่มกันสักยกสองยกนะครับ น่าเสียดาย ผมมีธุระปะปังต้องจัดการ เอาเป็นว่า วันไหนฤกษ์ดี อยากมีเรื่องกันอีก เรามาสังสรรค์กันให้เบิกบานอุราไปเลยนะครับ”
“ได้เลย” ทุกคนรับคำ
หัวหน้าคณินหัวเราะลั่นอย่างกับเจ้าพ่อใหญ่ ทั้งหมดช่วยหัวเราะเสริมบารมี เสี่ยบุ๊งคำรามฮึ่ม หน้าแดงก่ำ ลมปราณแตกซ่าน หย่อนตัวเข้าไปในรถ บอกคนรถให้ขับออกไปอย่างเร็ว กริชยืนมองรถพ่อจนลับตาไป ก่อนจะถอนหายใจ
คณินย้ำกับกริช “อย่าลืมคำพูดตัวเองนะน้อง ต่อไปต้องเดินตามหลังใคร”
กริช อยากถามว่าน้องเขย...ใช่มั้ย แต่กลบเกลื่อนไป “ไม่ลืมหรอก แต่ยังไงก็ขอบคุณที่ออมแรงให้”
“มันเป็นเรื่องของคุณธรรมน่ะ ไม่อยากรังแกคนอ่อนแอกว่า ฝากไปขอบคุณป๊าแกด้วยนะ ที่ทำให้รู้ว่าการจะได้อะไรมานั้น มันไม่ง่าย” คณินสีหน้าขึงขัง เดินละจากไป
กริชมองตามคณิน...ชื่นชมลึกๆ
โรงตีมีดแก๊งพังพอน คนงานกำลังตีมีด หล่อเหล็ก แต่ละคนแยกทำคนละขั้นตอน จั๊วกำลังตรวจดูมีดด้ามใหม่ที่เพิ่งตีเสร็จ ก่อนส่งให้เทียนผู้เป็นลูกชายดูต่อ คณินขยับเท้าเข้ามาเห็นบรรยากาศโรงตีมีด ก่อนเลื่อนไปมองมีดหลากหลายรูปแบบวางเรียงกันอยู่ จั๊วและเทียนหันมาเห็นคณิน
คณินเดินเข้าไปหาอย่างอารมณ์ดี “ป๊าเคยบอกว่า ถ้าจะหามีดดีๆสักเล่มให้มาที่นี่”
“ยินดี เชิญเข้ามานั่งก่อน”
คณินล้วงมีดที่ตัวเองเก็บไว้ออกมา แล้วยื่นให้จั๊วดู “อยากได้แบบนี้ครับ”
จั๊วรับมาดู รู้ทันทีว่าของใคร ยื่นคืน “ทำไม”
“ผมอยากรู้ว่า ใครเป็นเจ้าของมัน”
จั๊วหน้าเครียด “เสียใจด้วย อั๊วจำไม่ได้” เทียนมองคณินอย่างไม่ค่อยพอใจ
“มันอยู่ในมือของนักฆ่าคนหนึ่ง เฮียไม่คิดเหรอว่า...”
“เราตีมีดขาย ส่วนคนซื้อจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่หน้าที่เราต้องไปตามดู”
“เฮีย...ผมแค่”
เทียนตัดบท “ถ้าหมดธุระแล้ว...เชิญ”
คณินขัดใจเล็กๆ