บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 4 หน้า 2

ในรถเทรลเลอร์ เสียงประตูห้องน้ำเปิด แต่ไม่มีใครออกมา วายุหยิบลูกอมขึ้นมากิน พลางดมยาหอม ทองหยิบหยิบกล่องลูกอมขึ้นมามอง วายุเปิดตาขึ้นมามอง และพยายามมองโลกในแง่บวกแบบใจดีสู้เสือ ทั้งๆ ที่มีความกลัวเกิดขึ้น

วายุ : ไปที่ชอบ ที่ชอบเถอะคร้าบ แล้วจะทำบุญกรวดน้ำไปให้

ทองหยิบเทลูกอมใส่มือ : ทำไมต้องทำบุญกรวดน้ำให้คุณทองหยิบด้วยล่ะ

วายุยังคงหลับตาพูด : ผีก็ต้องอยู่ส่วนผี คนก็ต้องอยู่ส่วนคนยังไงล่ะคร้าบ

ทองหยิบ : ใครเป็นผีเหรอ...อร่อยจัง

วายุ : ก็จะใครซะอีกล่ะ ก็เรานั่นล่ะ คุณทองหยิบ ไปได้แล้วไป คนจะนอน

ทองหยิบ : นี่นาย คุณทองหยิบไม่ได้เป็นผีซะหน่อย

วายุหัวเราะเพื่อข่มความกลัว คงตายไม่รู้ตัวสินะเนี่ย เลยไม่รู้ว่าตัวเองเป็นผี วายุพลิกตัวหันหลังให้

ทองหยิบ : ผีอะไร กินขนมได้ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็น นาย นี่ขนมอะไรของนายน่ะ อร่อยจริงๆ คุณทองหยิบกินของนายจะหมดแล้วนะ

วายุ : ยกให้ทั้งกล่องเลยจ้ะ แล้วไปที่ชอบที่ชอบซะ จะได้ไม่ต้องตามมาหลอกมาหลอนกันอีก เชิญเลยคร้าบ พ่อกุมารทองยักษ์...กระผมจะนอน

ทองหยิบ : ให้คุณทองหยิบจริงๆ เหรอนาย

วายุ : จริงๆ สิจ๊ะ น้องผี เอาไปให้หมดเลยจ้ะ goodbye โอวัร์ อาวีนเดอะเซน ซาโยนาระ ลากัน 4 ภาษาเลยจ้ะ..แล้วไม่ต้องกลับมาอีกน้า

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

วายุตะโกน : อะไรกันนักกันหนาเนี่ย คนจะนอน

อาจารย์ขวดโทรมา เชิญออกมาเช็คใบหน้าอันหล่อเหลาของเธอได้แล้วจ้ะ เขาจะถ่ายกันแล้ว

วายุ : อ้อ พี่ขวด สงสัยผมคงจะต้องไปเช็คประสาทหน่อยละครับ หรือไม่ก็ไปทำบุญ รดน้ำมนต์ เจ็ดวัดเจ็ดวาซะแล้ว

อาจารย์ขวด : ไปก็ดีนะ ออกมานะจ๊ะ

วายุ : โอเค เจอกันครับ

อาจารย์ขวด : จ้ะ เจอกัน