บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 4 หน้า 4

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : สมเด็จแม่ล่ะ

แช่ม : ทรงประทับอยู่ในห้องบรรทมเพคะ

สักครู่นางข้าหลวงคลานเข้ามาถวายบังคมพระพันวัสสา ตามด้วยข้าหลวงสาวซึ่งอัญเชิญพระสพักต์ (สไบทอง)

สมเด็จพระพันวัสสาฯ : มีอะไรเหรอ แช่ม

แช่ม : สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์เสด็จมาเข้าเฝ้าเพคะ

สมเด็จพระพันวัสสาฯ เสด็จออกมาจากห้องพระบรรทมเข้ามายังท้องพระโรง ทรงเห็นพระเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์ประทับอยู่บนพระที่นั่งด้านซ้ายของพระที่องค์สมเด็จพระพันวัสสา สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์ทรงก้มถวายบังคมพระราชมารดา สมเด็จพระพันวัสสาทรงทรุดพระองค์ลงก้มถวายบังคมองค์พระเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์อย่างรวดเร็ว เหล่านางข้าหลวงที่เฝ้าแหนอยู่นั้น ต่างก้มถวายบังคมเช่นกัน

สมเด็จพระพันวัสสา : พวกเจ้าออกไปทุกคน

เหล่านางข้าหลวงถวายบังคม แล้วรีบคลานออกไป องค์สมเด็จพระพันวัสสาทรงประทับยืนแล้วเสด็จไปยังที่ประทับ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์ทอดพระเนตรพระราชมารดาด้วยความรัก และบูชา

สมเด็จพระพันวัสสา : จะเสด็จมาหาก็ไม่บอกไม่กล่าวกันก่อน เอกทัศ อุทุมพร แม่มีความสุขเหลือเกินที่เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างนี้อีก

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : ต้องขอบใจน้องที่ลาสิกขาออกมาช่วยรบ ถึงได้มาเฝ้าสมเด็จแม่กันแบบนี้ น้องทำให้ลูกมีกำลังใจขึ้นมามาก

สมเด็จพระพันวัสสา : ขออย่างได้ทรงวิตกกังวลใดๆ เราจะต้องรอดปลอดภัย แต่ต้องตั้งมั่นอยู่ในความไม่ประมาทและไม่ขาดสติ ข้าศึกจะทำอะไรเราไม่ได้เลย ขอทรงวางพระทัย ชะตาพระนครยังไม่ขาด

สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเอกทัศทรงซบลงกับพระเพลา (ตัก) ของพระราชมารดา

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : พระเพลาของสมเด็จแม่ยังคงนุ่มเหมือนเดิมเสมอมา...จนลูกอยากจะหลับบนพระเพลานี้ไปจนชั่วชีวิต ลูกเหนื่อยเหลือเกินสมเด็จแม่ ลูกเหนื่อยเหลือเกิน ทำไมชีวิตลูกช่างมีกรรมเช่นนี้

สมเด็จพระพันวัสสา : ชีวิตคนเราต่างก็มีกรรมด้วยกันทุกคน จริงมั้ย...อุทุมพร

พระเจ้าอยู่หัวอุทุมพร : ทุกชีวิตต่างถือกำเนิดมาเพื่อชดใช้กรรมของตนเอง