บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 10 หน้า 6
หลงออกมาเดินเล่นรับลมด้านนอก แหงนมองดวงจันทร์ คิดถึงอาเหมย ซ้งในชุดดำโรยตัวปีนข้ามกำแพงโรงงิ้ว กระโดดลงมาด้านล่างเข้ามาในโรงงิ้วได้ ซ้งเหลียวซ้ายแลขวา เห็นปลอดคนก็ตรงรี่ไปยังห้องเถ้าแก่สุงทันที หลงเห็นเงาของชายชุดดำพุ่งวูบหายไปทางห้องเถ้าแก่สุง จึงรีบตามไป
ซ้งแอบเข้ามาในห้องเถ้าแก่สุงได้สำเร็จ ซ้งในเงามืดเห็นผ้าห่มคลุมหมอนข้างอยู่บนเตียง คิดว่าเป็นเถ้าแก่สุง ซ้งค่อยๆชักมีดยาวปลาบออกมาก่อนกระซวกลงไปบนเตียงขนไก่ยัดหมอนฟุ้งกระจาย ซ้งแปลกใจ ไม่มีเสียงร้องและเลือด ถีบสิ่งที่อยู่บนเตียงกลิ้งตกลงมาเป็นหมอน แสงไฟสว่างขึ้น เห็นเถ้าแก่สุงนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าป้ายวิญญาณอาฉางยังไม่นอน เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
“เถ้าแก่สุง !”
“ใครส่งลื้อมา”
ซ้งจะหนีออกทางหน้าประตู หลงมาดักเอาไว้ทันที “จะรีบไปไหนเล่า เรามีเรื่องต้องสะสางกันอีกเยอะ”
ซ้งเหงื่อผุดเต็มหน้า ถูกหลงต้อนจนมุม ซ้งเอามีดจะแทงหลงหลงหลบทัน เตะมีดกระเด็น ซ้งกับหลงสู้กันด้วยมือเปล่า ดุเดือด แลกหมัด ผลัดกันรุก ผลัดกันรับ
หลงได้ที จิกหัวซ้งกระแทกข้างฝาจนหัวแตกเลือดอาบระบายแค้น “ไอ้ระยำ !มึงฆ่าอาเหมยทำไม” หลงเหวี่ยงร่างซ้งกระแทกพื้นอย่างแรง ข้าวของกระจายเกลื่อน “กูถาม มึงฆ่าเค้าทำไม !ใครสั่งมึงมา !ไอ้เดนนรก !”
“ต่อให้มึงฆ่ากูให้ตาย กูก็ไม่บอก”
“แล้วกูจะคอยดูว่ามึงจะปากแข็งได้อีกนานสักแค่ไหน”
หงส์ หมวย กุ่ย หวัง ได้ยินเสียงเอะอะก็แห่มาที่ห้องเถ้าแก่สุง หมวยตกใจเห็นหลงสู้กับซ้งอยู่ ข้าวของกระจายเกลื่อน หวีดร้องลั่น “ว๊ายยย !!!แก ! แกเป็นใคร ! เข้ามาในนี้ได้ยังไง !”
ซ้งอาศัยจังหวะนั้นเอง คว้ามีดแล้วจับหงส์เป็นตัวประกัน “อย่าเข้ามา !ไม่งั้นนังนี่ตาย !”
เถ้าแก่สุงตกใจ “อาหงส์”
ซ้งจับหงส์เป็นตัวประกันออกมาด้านนอก
ทุกคนรีบตามซ้งออกมาด้านนอก “ถอยไป”
“อาหลง ! ฆ่ามัน ไม่ต้องห่วงฉัน”
“ปล่อยคุณหนูหงส์ซะ แล้วอั๊วจะยอมไว้ชีวิตลื้อ”
“ฉันบอกให้ฆ่ามันไง อาหลง”
ซ้งพอเห็นทางหนีทีไล่ ก็รีบผลักหงส์ หลงเข้าไปรับ ซ้งหนีไปที่หน้าโรงงิ้ว ซ้อนมอเตอร์ไซค์ที่จอดสตาร์ทรอท่าอยู่ รีบบึ่งไปทันที