บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 15 หน้า 3
เมฆินทร์ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาภายในห้องรับรองพิเศษ “ที่ฉันตามหนูมาที่นี่ เพราะได้ข่าวว่าหนูรู้ตัวคนร้ายที่ฆ่าเถ้าแก่สุงแล้ว”
“ท่านทราบ ?”
“เรื่องนี้ฉันสมควรรู้ไม่ใช่เหรอ” เมฆินทร์หัวเราะ “ความจริง เรื่องภายในแก๊งหงส์ดำ ฉันไม่อยากยื่นมือเข้ามายุ่ง แต่ตอนนี้สมาคมเลือดมังกรมีเรื่องยุ่งยากมากพออยู่แล้ว ฉันอยากให้หนูหยุดรอดูสถานการณ์ไปก่อน”
“ท่านต้องการให้หงส์รอนานสักแค่ไหน”
“ไม่มีกำหนด! โบราณว่าแก้แค้น สิบปีก็ไม่สาย ไว้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วค่อยมาว่ากันใหม่ ถือซะว่าเห็นแก่เถ้าแก่เต็ก พี่น้องร่วมสาบานของอาป๊าหนูเถอะนะ”
“ท่านต้องการให้หงส์ละเว้นตี๋เล็กอย่างนั้นเหรอคะ”
“ถ้าหนูทำอะไรตี๋เล็ก เถ้าแก่เต็กก็ต้องเปิดศึกกับแก๊งหงส์ดำ สู้ให้ตายกันไปข้าง หนูต้องการให้นองเลือดอย่างงั้นเหรอ”
“คงไม่มีใครหรอกนะคะท่าน ที่จะยอมงอมืองอเท้าปล่อยให้ฆาตกรที่ฆ่าพ่อตัวเองลอยนวลอยู่ได้”
“ต้องได้สิ !ถึงยังไงอาป๊าหนูก็ตายไปแล้ว... เถ้าแก่เต็กร้อนใจมาขอพึ่งใบบุญฉัน หนูคงไม่อยากมีเรื่องกับฉันใช่มั้ย”
“ต้องขอโทษด้วยนะคะท่าน หงส์จำเป็นต้องปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามวิถีทางของกฎแห่งกรรม... หงส์ลาล่ะค่ะ” หงส์พูดจบก็ลุกพรวด หันหลังจะกลับ
“อาหงส์! เธออยากลองดีกับฉันใช่มั้ย”
หงส์ไม่ฟังเดินไปที่ประตู ผลักเท่าไหร่ก็ผลักไม่ออกโดนล็อกจากข้างนอก “เปิด” หงส์ทุบประตูปังๆ
“คิดเหรอว่าเข้ามาแล้วเธอจะกลับออกไปง่ายๆ”
“ท่านจะทำอะไรหงส์”
เมฆินทร์ย่างสามขุมเข้ามาหาหงส์ที่ถอยกรูดลนลาน ด้วยความหื่นกระหาย
โถงทางเดิน ชั้นบน จือวางกำลังเวรยามแน่นหนา จือมองลงไป เห็นเจ็งคุมเชิงหลงอยู่ “ลื้อสองคนจับตาดูไอ้หลงไว้ให้ดี ถ้าเห็นอะไรผิดปกติให้รีบมารายงาน”
“ครับเฮีย” สมุนเมฆินทร์ทั้งสองรับคำสั่งจือ เข้าไปยืนคุมหลงอย่างแน่นหนา
หลงหนักใจ หงส์อยู่ชั้น 2 จะฝ่าด่านสมุนเมฆินทร์ที่คอยอารักขาแน่นหนาขึ้นไปข้างบนได้อย่างไร ?
ในห้องรับรองพิเศษ เมฆินทร์ไล่ปล้ำตะครุบตัวหงส์ เหมือนตาแก่บ้ากาม หงส์อาศัยความไวหนีหลุดรอดไปได้ เมฆินทร์หัวเราะ “เธอหนีฉันไปไหนไม่พ้นหรอก อาหงส์”
“ไม่นึกเลยว่าคนใหญ่คนโตอย่างท่านจะบ้าตัณหา หื่นกระหายไม่ต่างจากสัตว์ป่า”
เมฆินทร์หัวเราะ “จะมังกรหรืองูดิน พอถึงเวลา มันก็อยากเหมือนกันทั้งนั้นแหละ”