บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 5 หน้า 5
เช้าวันใหม่ ภายในกรงขัง ตึกร้าง ลูน่าเดินวนไปวนมาภายในกรงขัง จิตใจว้าวุ่น เป็นห่วงโฮชิ ไคโรเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบ ในมือถือทวนมาด้วย เห็นผ้าพันแผลพันอยู่รอบตัวไคโร ไคโรบาดเจ็บหลักจากการสู้กับโฮชิครั้งแรก ลูน่าเห็นไคโรที่บาดเจ็บหนัก ยิ่งนึกห่วงโฮชิมากกว่าเดิม “โฮชิเป็นอะไรรึเปล่า?!”
ไคโรอึ้ง ปวดใจที่ลูน่าถามถึงโฮชิ ไม่ห่วงเขาสักนิด เดินตรงไปหาลูน่าทันที
“ช่างน่าสงสารเจ้าหญิงลูน่าผู้ใสซื่อ ...อุตส่าห์ถามไถ่ถึงชายคนรักผู้หาญกล้า...น่าเสียดายที่มันยังไม่ทันถามถึงเธอเลย”
ลูน่าตกใจ “เธอทำอะไรเขา?!”
ไคโรหัวเราะ “ฉันจะทำอะไรได้ ...ป่านนี้มันคงสุขอุราอยู่ในอ้อมกอดของคนรักใหม่ไปแล้ว”
ลูน่าอึ้ง ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ไคโรพูดออกมา ไคโรเข้าไปใกล้ลูน่า มองลูน่าอย่างเรียกร้องความเห็นใจ เอามือเอื้อมไปสัมผัสหน้าของลูน่าเบาๆ
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง...ก็ฆ่าฉันซะ เพราะถ้าเขาเปลี่ยนใจไป ใจฉันก็ตายไปพร้อมกับรักที่มีให้เขาเท่านั้น”
ไคโรมองเข้าไปในแววตาที่เย็นชาของลูน่า ที่มองเขาอย่างสังเวช ทนเก็บความเจ็บใจเพื่อรอวันสะสาง แล้วเดินหนีออกไป
ภายในห้องนอน บ้านสกาย โฮชิตื่นขึ้นมา ลุกขึ้นนั่งนิ่งๆ ตกใจชักดาบออกมา พบว่าโฮชิน้อยของตัวเองที่เคารพธงชาติอีกแล้ว โฮชิเก็บดาบ แล้วลองเอามือเข้าไปจับๆ แบบเริ่มเคยชินกับสิ่งนี้ แอบเริ่มรู้สึกดี สกายที่อยู่ในชุดนอน เดินถือตาข่ายดักฝันเข้ามา เห็นโฮชิทำบางอย่างใต้ผ้าห่มก็ตกใจ “ว้าย!!!”
สกายเอามือข้างหนึ่งปิดตาไว้ โฮชิเหวอ กอดผ้าห่มปิดๆด้วยความเขินอาย
“ทำไมฉันต้องมาเจอนายทำท่าแบบนี้อีกแล้ว!!”
“เธอไม่ส่งเสียงก่อนเข้ามาเล่า!!”
โฮชิ มองไปที่มือสกาย เห็นตาข่ายดักฝัน มองสงสัยว่าคืออะไร สกายเอาตาข่ายดักฝันออกมา
“ตาข่ายดักฝัน ฉันเอามาติดให้ นายจะได้ไม่ต้องนอนฝันร้าย” สกายเดินไปแขวนตาข่ายดักฝันที่หน้าต่าง
“นี่คือเครื่องหัตถกรรมของชาวอินเดียนแดง เชื่อกันมาตั้งแต่โบราณว่ามันช่วยกรองฝันให้ฝันดีอยู่กับตัว แล้วฝันร้ายจะสลายไป”
โฮชิมองสกายที่เพิ่งตื่นนอน ผมปล่อยลงมาพริ้วไหวเป็นธรรมชาติ ดูสวยแบบใสๆ กำลังแขวนตาข่ายอย่างเบามือ เริ่มรู้สึกว่าสกายก็มีเสน่ห์ มองเคลิ้มๆ สกายหันมาเห็นแววตาของโฮชิ “มองอะไร?”
โฮชิตกใจ “มองตาข่าย”