บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 19 (จบบริบูรณ์) หน้า 10
ผ่านเวลา 1 เดือน เภตราใส่สลิปเปอร์ก้าวออกจากห้องน้ำทีละข้าง เท้าทั้งสองข้างแยกห่างจากกัน
เภตรามองจากเท้าขึ้นมาที่ท้องซึ่งนูนดันกระโปรงคลุมท้องออกมา เภตราเอามือลูบพุงก่อนจะเดินขาถ่างอุ้ยอ้ายมาที่ห้องรับแขก “ลูกพ่อ ท่าทางจะตัวใหญ่น่าดู”
รามิลนั่งถักไหมพรมที่โซฟาเงยหน้าขึ้นมองเภตราเดินมานั่งลงใกล้ๆ “ตกลงได้ชั่งน้ำหนักดูรึยังคะ”
“58”
รามิลช็อกซีนีม่า “ตายแล้ว! ทำไมตัวฉันฟูยังงี้! 6 เดือนขึ้นมา10 โลกว่าจะคลอดไม่ปาไป 20 โลเหรอ” รามิลคำนวณเป็นการใหญ่ “เป็นลูก 3 กิโลกว่าๆ นอกนั้นเป็นรกกับน้ำคร่ำอีกแค่ไม่กี่โล ที่เหลือคือสิ่งที่ฉันต้องเบิร์นออก โอ๊ยๆๆๆ คุณต้องควบคุมอาหารบ้างนะคะ ไม่งั้นตัวฉันระเบิดพอดี”
“ผมจะควบคุมได้ไงล่ะ ก็มันหิวตลอดเวลาเลยนี่ เอาน่ะ คุณเภ ผมสัญญาว่าพอคลอดแล้วผมจะเข้ายิมทุกวัน แป๊บเดียวคุณก็กลับมาหุ่นดีเหมือนเดิมแล้ว”
รามิลนึกได้ “แล้วคุณทาครีมที่ฉันให้รึเปล่า”
เภตรายิ้มแหะๆ “ถ้าไม่ลืมก็ทา”
“ไม่ได้นะ ต่อไปนี้คุณต้องทาทุกครั้งหลังอาบน้ำ หรือบ่อยกว่านั้นก็ได้” รามิลคร่ำครวญ
“ถ้าผิวฉันไม่คืนสภาพต้องแย่แน่เลย”
“โธ่... ผมไม่หมดรักคุณเพราะแค่ท้องลายหรอกน่ะ”
“ฉันห่วงเรื่องนั้นที่ไหนล่ะ ฉันกลัวใส่บิกินี่ถ่ายแบบไม่ได้ต่างหาก”
เภตราส่ายหน้าขำๆ หยิบไหมพรมที่รามิลถักค้างไว้มาดู “คุณถักหมวกให้ลูกเราเหรอ”
“บ้า เสื้อต่างหาก”
“เสื้ออะไรไม่มีแขน” รามิล เภตราหัวเราะมีความสุข ขณะดูเสื้อไหมพรมพิกลพิการที่รามิลถัก
ห้องนอนคอนโดเภตร เภตรานั่งพิงหัวเตียง เหยียดขายาว รามิลนั่งนวดขาให้
“เวลานอน คุณต้องยกขาสูงๆ นะ..รู้มั้ย มันจะช่วยลดอาการขาบวมได้”
“ขอบคุณนะที่รัก..ที่ช่วยนวดให้ผมทุกวัน”
“มันเทียบกับที่คุณช่วยท้องแทนฉันไม่ได้หรอกค่ะ ขอบคุณนะคะ”
เภตรายิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหาวลั่น “ง่วงจัง นอนกันเถอะคุณ” รามิลช่วยประคองเภตราลงนอน รามิลเอาหมอนข้างรองขาให้ ขณะพูดไปด้วย
“พรุ่งนี้เราไปอัลตร้าซาวน์ดูลูกกันดีมั้ยคะ ฉันอยากรู้ว่าลูกเราเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
เภตราเริ่มงัวเงีย “ไม่เอาอะ ผมกลัว”
“กลัวอะไร”
“กลัวลูกเราหน้าตาเหมือนมนุษย์ต่างดาว”