บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 19 (จบบริบูรณ์) หน้า 8
แขกดื่มอวยพรให้เจ้าบ่าวเจ้าสาว รามิล เภตราจุมพิตกันท่ามกลางแขกที่ปรบมือยินดีกับความสุขของคนทั้งสอง บรรยากาศเต็มไปด้วยความชื่นมื่น
ภายนอกคอนโดเภตราตอนกลางคืน รามิลในชุดนอนเซ็กซี่บางเบาปิดโคมไฟหัวเตียงฝั่งตัวเอง แล้วเอนตัวนอนลงบนเตียง เภตราที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินจากห้องน้ำมาที่เตียง เภตราเห็นรามิลนอนตะแคงกอดหมอนก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม รามิลนอนหลับพริ้ม..ใจเต้นตึ้กตั้ก เห็นเภตราคลานขึ้นเตียงอีกฝั่ง เภตราเอานิ้วทำปูไต่แขนรามิลจากปลายแขนขึ้นมาที่ต้นแขน ก่อนจะก้มลงหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่
รามิลลืมตา อมยิ้มฮิฮะ แต่บรรยากาศโรแมนติกขาดผึงเมื่อ.. เภตราโวยลั่น
“คุณเอาอะไรทาหน้าน่ะ โคตรเหม็นเลย!”
รามิลเด้งตัวขึ้นนั่ง อารมณ์สะดุด “จะบ้าเหรอ ฉันก็ใช้สกินแคร์ของฉันน่ะสิ จะเหม็นได้ไง กลิ่นก็เหมือนเดิม” รามิลแตะหน้ามาดม “กลิ่นหอมอ่อนๆ ของโสมกับสารสกัดจากดอกลาเวนเดอร์ เปลือกสน แล้วก็โปรตีนข้าวสาลี”
เภตรายื่นหน้ามาลองดมหน้ารามิลอีกที “หืมมมม... อุ๊บ!”
เภตราเหม็นสุดขีด วิ่งตาเหลือกไปห้องน้ำแทบไม่ทัน เสียงเภตราอาเจียนโอ้กอ้าก รามิลนั่งดมตัวเองเป็นการใหญ่ พึมพำ เสียเซลฟ์ “อาการคนท้องเหรอ หรือว่าฉันเหม็นจริงอะ”
ผ่านเวลา 1 เดือน รามิลขับรถของเภตราจากถนนเลี้ยวเข้ามาในบริเวณคอนโด รามิลเบรกรถจึ้กเมื่อเห็นอะไรแวบๆ ตรงหางตา รามิลมองไปที่ริมถนน เห็นเภตราที่ใส่ชุดหลวมๆ ยืนซื้อของกินจากรถเข็นส้มตำ รามิลตาเบิกกว้าง “ว้าย!” รามิลรีบจอดรถแอบๆ แล้วลงจากรถ วิ่งมาหาเภตรา “ทำอะไรห๊ะคุณ!”
“ซื้อส้มตำน่ะสิ...วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร เปรี้ยวปากอยากกินมาก”
แม่ค้าส่งอาหารถุงโตให้เภตรา ข้างในมีทั้งตำไทย ตำปลาร้า ซุปหน่อไม้ ไก่ย่าง ลาบ ข้าวเหนียว ฯลฯ เภตรายื่นเงินให้แม่ค้า รามิลกระซิบดุเภตรา
“กินของหาบเร่แผงลอย มันเสียภาพลักษณ์นางเอกเบอร์ 1 อย่างฉัน เข้าใจมั้ย!”
เภตรารับเงินทอนจากแม่ค้าแล้วเดินกลับเข้ามาในคอนโด “ก็ผมหิวนี่ พิซซ่า 2 ถาดไม่อยู่ท้องเลย นี่คุณเภ..คุณยังจะห่วงภาพลักษณ์อะไรอีก คุณตั้งใจลาออกจากวงการแล้วไม่ใช่เหรอ”
รามิลจูงเภตรามาที่รถ “ลาออกอะไรล่ะ เจ๊อั้มบอกว่า รายการเรื่องเล่าเสาร์อาทิตย์ติดต่อฉันไปอ่านข่าวบันเทิงค่ะ”
“เฮ้ย! ปรึกษาผมยัง? ผมรู้เรื่องวงการบันเทิงซะที่ไหน”
รามิลเปิดประตูรถให้เภตรา ทำท่าจะประคองเภตราลงนั่ง “เดี๋ยวฉันติวให้”
เภตราชะงัก มองไปที่ใดที่หนึ่งตาเป็นมัน “เดี๋ยว... โหยยยย น่ากินมากเลย”
รามิลมองตามสายตาเภตราไปเห็นจานใส่ของหวานพวกทองหยิบทองหยอดที่วางอยู่หน้าศาลพระภูมิ!”ว้าย! นั่นของไหว้ศาล กินไม่ได้นะ เดี๋ยวฉันออกไปซื้อที่ซูเปอร์ฯ มาให้”