บทละครโทรทัศน์ จัดรัก..วิวาห์ลวง ตอนที่ 11 (2/2) หน้า 4
จูนฟ้งโน้ตถึงกับอึ้งไป
หมอยืนคุยกับแพต และนิพัฒน์อยู่ข้างเตียงฮันนี่ ฮันนี่นอนโคม่าอยู่ที่เตียง พันผ้าที่หัว เข้าเฝือกทั้งที่แขนและขา
แพตฟังหมอ และมองฮันนี่ด้วยท่าทางช็อคๆเพราะไม่คิดว่าฮันนี่จะอาการหนักแบบนี้
“คนไข้กระดูกหักหลายชิ้น มีเลือดออกในสมอง น่าจะมาจากแรงกระแทกตอนที่ล้ม ตอนนี้คนไข้ยังไม่มีอาการตอบสนอง หมอจึงคิดว่าเราจะต้องทำการผ่าตัดเอาเลือดที่คั่งในสมองออกภายในวันสองวันนี้ครับ”
“ขอบคุณมากครับคุณหมอ”
หมอเดินออกไป แพตลงนั่งข้างๆฮันนี่แล้วกุมมือฮันนี่ไว้
“แล้วโน้ตล่ะไม่ได้มาด้วยกันเหรอ?”
“แพตยังติดต่อโน้ตไม่ได้เลยค่ะ”
“เรื่องฮันนี่ไม่ต้องห่วงนะ บริษัทจะดูแลรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ นี่พี่ขอร้องให้โรงพยาบาลช่วยปิดข่าวไว้ก่อน แต่คงปิดได้ไม่นาน เดี๋ยวพวกนักข่าวก็คงแห่กันมา พี่จะหาผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่มาช่วยดูแลเธอ....”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่นิพัฒน์ แพตจะรอพี่ฮันนี่หายค่ะ”
“แล้วงานเธอล่ะ?”
“พี่ฮันนี่จดคิวทุกอย่างไว้ในโทรศัพท์ แพตดูคิวเองได้ค่ะ... ผู้จัดการส่วนตัวของแพตคือพี่ฮันนี่คนเดียวเท่านั้น”
นิพัฒน์ถอนหายใจ รู้ว่าแพตผูกพันกับฮันนี่มาก นิพัฒน์เข้าไปบีบไหล่ให้กำลังใจแพต “เดี๋ยวพี่ต้องไปละ...เธออยู่คนเดียวได้นะ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะพี่นิพัฒน์” นิพัฒน์เดินออกจากห้องไป เหลือแค่แพตคนเดียวอยู่กับฮันนี่ แพตเริ่มทำอะไรไม่ถูก กดมือถือหาโน้ต แต่โน้ตยังไม่รับสาย “โน้ต.. คุณอยู่ไหน... โน้ต..” แพตร้องไห้
ทางด้านโน้ตขับรถมาตามทางอย่างรีบๆ
ประตูบ้านอาร์มยังเปิดไม่ได้ แจ๊คถีบประตูจนลูกบิดหลุด แล้วถีบอีกครั้งเต็มแรง ประตูเปิดผัวะ! ที่ครอบลูกบิดที่ล็อคจากด้านในกระเด็นไปไกล แจ๊คเดินเข้าไปในบ้าน มองไปรอบๆแต่ไม่เห็นใคร แจ๊คจะเดินหาต่อ แล้วชะงักเพราะเห็นรอยเลือดหยดอยู่ที่พื้น
แจ๊คมองไล่ไปก็เห็นหยดเลือด หยดเป็นทางขึ้นไปตามขั้นบันได “เมเปิ้ล!!”
แจ๊ครีบวิ่งขึ้นบันไดไปทันที อาร์มถือไม้เบสบอลหลบมุมอยู่ที่ชั้นสอง รอแจ๊คเดินขึ้นบันไดมา แจ๊ควิ่งขึ้นมาถึงชานพัก กำลังจะมาถึงตรงที่อาร์มดักอยู่ ทันใดนั้นโทรศัพท์แจ๊คดังขึ้น แจ๊คชะงักหยุดทันที รีบหยิบมือถือขึ้นมาปิดเสียง
อาร์มรู้จากเสียงมือถือว่าแจ๊คอยู่ใกล้ๆจึงพุ่งออกมาเอาไม้ฟาดใส่แจ๊คเต็มแรง แจ๊คยกมือขึ้นกันไว้ทัน แต่ก็โดนแรงฟาดทำให้หงายหลังตกบันได มือถือกระเด็นตกไปชั้นล่าง แล้วกระแทกโดนปุ่มกดรับสาย
“ฮัลโหลแจ๊ค ได้ยินพี่มั้ย! ฮัลโหล!” จูนได้ยินเสียงดังลอดเข้ามาเป็นเสียงโครมคราม
เสียงแจ๊คร้องเพราะโดนเตะ “โอ๊ย! โอ๊ย!”
“แจ๊ค! แจ๊ค!!! แกเป็นอะไรแจ๊ค! ได้ยินฉันมั้ย!”
ที่บ้านอาร์ม แจ๊คนอนอยู่ที่พื้น สะบักสะบอมลุกไม่ขึ้น อาร์มเหยียบอกแจ๊คอยู่ “เมเปิ้ลเป็นของกูคนเดียว”
“แกเอาเมเปิ้ลไปไว้ที่ไหน”