บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 22 หน้า 10
เปลวไฟจากกิ่งไม้ชัยพฤกษ์ที่หลงเหลือจากพิธีเมื่อคืนก่อน เมืองอินทร์ในชุดนุ่งขาวห่มขาวพนมมือบริกรรมเวทมนตร์ภาษาเขมรระรัว เบื้องหน้าปะรำพิธี กองไฟโชติช่วง มีเทวรูปเจ้าแม่นาคีตั้งตระหง่านกลางกองฟืน เศษไม้แห้งราดน้ำมัน เมืองอินทร์หยิบคบไฟจากกิ่งไม้ชัยพฤกษ์โยนพรวดลงบนกองฟืน ไฟลุกพรึ่บในชั่วพริบตา เทวรูปเจ้าแม่นาคีถูกไฟโหม แสงไฟจับใบหน้าเทวรูปดูคล้ายบิดเบี้ยวเหยเก ครวญคราง
คำแก้วที่กำลังนอนอยู่ข้างๆ ทศพล ร้อนไปทั้งตัวเหมือนถูกไฟเผา คำแก้วเอามือปากไว้กลัวจะมีเสียงเล็ดลอดออกมาทำให้ทศพลตื่น คำแก้วพยายามจะไปที่เทวาลัย
ขณะเปิดประตูทศพลรู้สึกตัวตื่นขึ้น “คำแก้ว ดึกแล้วจะไปไหน ?”
คำแก้วทรุดลงกับพื้น ร้อนไปทั้งร่าง ไอความร้อนแล่นวูบไปทั่วทั้งตัวคำแก้ว “อย่าเข้ามา!”
ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ ทศพลรีบเข้ามาดู จับตัวคำแก้ว ร้อนจี๋จนผิดปกติ ก็ตกใจ “ทำไมคำแก้วตัวร้อนยังกับไฟอย่างนี้”
“คำแก้วต้องไปที่เทวาลัย...”
“พี่ไม่ให้ไป ไข้ขึ้นสูง ตัวร้อนขนาดนี้ พี่จะพาคำแก้วไปอนามัยในเมือง”
คำแก้วส่ายหน้ากะปลกกะเปลี้ย ทศพลจะเข้าไปอุ้มคำแก้วพาไปอนามัยให้ได้ ที่แขนคำแก้วเนื้อปริแตกออก เผยให้เห็นเกล็ดงูที่ซ่อนอยู่ใต้ผิวหนัง คำแก้วกลัวว่าทศพลจะเห็น จึงผลักทศพลจนล้ม แล้วรีบวิ่งลงจากเรือนไป
“คำแก้ว !!!” ทศพลรีบลุกขึ้น แล้ววิ่งตามคำแก้วไป
คำปองชะโงกหน้าดูจากหน้าต่างชั้นบน คำปองเห็นคำแก้ววิ่งกระเซอะกระเซิงหนีทศพลไปแอบทางหลังบ้าน
คำปองรีบตามไปดูที่หลังบ้านทันที
ลำเจียกร้อนจนนอนไม่หลับ ออกมานั่งหน้าบ้าน เอาพัดโบกพั่บๆ แต่ก็ไม่หายร้อน“โอ๊ยยยยย !!! ทำไมคืนนี้มันถึงได้ร้อนอย่างนี้วะ”
เลื่อมประภัสปลอมเป็นหญิงชราขายดอกไม้ ถือกระเช้าดอกไม้ เดินย่องแย่งเข้ามา “ดอกไม้มั้ยจ๊ะ.... ดอกไม้สวยๆจ้า”
“โอ๊ยยย ดึกดื่นป่านนี้ เขาปิดบ้านปิดช่องนอนกันหมดแล้ว ไม่มีใครเขาซื้อหรอก ยาย ! กลับไปซะเถอะ ไป๊ ! คนยิ่งร้อนๆ อยู่” ลำเจียกโวยวาย
“แม่หนู... ช่วยยายซื้อดอกไม้หน่อยเถอะ ตั้งแต่เช้า ยายยังขายไม่ได้สักกะดอก.... นะจ๊ะ แม่หนูคนสวย.... สวยราวกะนางฟ้านางสวรรค์”
ลำเจียกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “ยายพูดจริงเหรอ”
“จริงสิ ตั้งแต่เกิดมายายยังไม่เคยเห็นใครสวยหยาดเยิ้ม สวยไม่เผื่อแผ่ใคร เท่าแม่หนูมาก่อน”
ลำเจียกทำท่าเขินไม่เคยได้ยินใครชมแบบนี้ “แหม.... ยายนี่ตาถึงจริงๆ.... แล้วนี่มีดอกอะไรมาขายบ้างล่ะ”
“คนงามอย่างแม่หนู ต้องดอกนี้…” มือยายแก่จำแลงหยิบ “ว่านดอกทอง” ออกมาจากกระเช้า ยื่นส่งให้