บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 22 หน้า 8
ประกิตเสนอ “ไปบอกไอ้พลดีมั้ย”
สมมาตรรีบห้าม “อย่าเลยว่ะ ปล่อยให้มันมีความสุขกับเมียมันไปเถอะ ไอ้พลกับคำแก้วจะอยู่กินกันได้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ เรื่องนี้พวกเราจัดการกันเองก็แล้วกัน”
ทั้งสี่ขมวดคิ้ว ครุ่นคิดหาทางช่วยคำแก้ว
โขงเจียมยามเย็น สามสาวมาอาบน้ำที่ท่า ท่าทางงุ่นง่าน อาบไปใส่อารมณ์ไป
ลำเจียกโวยวาย “โอ๊ยยยย !!! เบื่อๆๆๆ !!! จะมีผัวทั้งที ก็ดันถูกนังคำแก้วมันแย่ง”
”นังคำแก้วมันแย่งผัวแก หรือแกจะแย่งผัวมันกันแน่” ชบาแขวะ
“มันเป็นงูก็อยู่ส่วนงูสิจะมาสมสู่อยู่กินกับคนได้ยังไงแค่คิดก็ขยะแขยงแล้ว”
“เอ็งยังดีที่เคยได้คุณทศพลเป็นผัวให้ใจฉ่ำ แต่ฉันกับนังชบาสิ ยังหาผัวเป็นตัวเป็นตนไม่ได้เลย ดูซิดู...คุณประกิตก็ไม่ชายตาแล สงสัยดวงฉันคงจะร้างคู่ไปจนแก่เป็นมะพร้าวทึนทึก”
ชบารู้สึกเซ็งเหมือนซ่อนกลิ่น “คุณเชษฐ์ก็เหมือนกัน ฉันยั่วขนาดนี้ ตบะยังไม่แตกอีก ท่าทางจะตายด้าน มะเขือเผา ไร้น้ำยา”
“พวกแกสองคนไม่เคยมีผัว ไม่มีวันรู้หรอกว่านอนคนเดียว มันทั้งเหงา ทั้งเปล่าเปลี่ยว วัวเคยขา ม้าเคยขี่ ผัวเคยคร่อม โอ๊ยยยย เซ็งโว้ย !” ลำเจียกหน้าบอกบุญไม่รับ
“ถ้าอดอยากปากแห้งมากนัก ก็ไปหาคุณบุญส่งสิ ถ้าโชคดี เขาเอาทำเมีย แกก็นั่งท้าวแขนแอ่นเต้เป็นเมียเศรษฐีที่เมืองกรุง สุขสบายไปทั้งชาติ”
ลำเจียกเบ้ปาก “อี๋... แก่คราวพ่อ แถมขาเป๋อีกต่างหาก แกจะเอาก็เอาไปเถอะ ฉันยกให้”
ลำเจียกค้อนชบาปะหลับปะเหลือก ที่มุมลับตา เลื่อมประภัสแอบฟังอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ ยิ้มพรายคิดหาอุบายทำลายพิธีออกแล้ว !
พวกกำนันแย้มทำปะรำพิธีให้เมืองอินทร์ใหม่ โยงสายสิญจน์ผูกกับเสาทั้ง 8 ทิศ แน่นหนากว่าเดิม ชาวบ้านหญิงเตรียมเครื่องเซ่นสังเวยและบายศรีดอกไม้สำหรับพิธีกองกูณฐ์อัคคีคืนนี้
“ข้าให้พวกชาวบ้านตระเตรียมเครื่องเซ่นสังเวยสำหรับพิธีคืนนี้ไว้เรียบร้อยแล้ว ขาดเหลืออะไร พ่อหมอบอกข้าได้เลย”
เมืองอินทร์ยิ้ม “ขอบใจกำนันมาก.... คืนนี้จะต้องเป็นวันตายของนางพญานาคี”
“แล้วถ้านังเจ้าแม่มันส่งบริวารมาขัดขวางอีกล่ะ” บุญส่งกังวล
“ข้าทำน้ำมนต์ธรณีสารซัดบริเวณนี้จนทั่วแล้ว จะไม่มีบริวารเจ้าแม่นาคีตัวไหนเข้ามากล้ำกรายทำลายพิธีข้าได้อีก” กอเตือน“อย่าประมาทไอ้พวกคนกรุงล่ะ โดยเฉพาะไอ้ลิงทโมน 4 ตัวนั่น มันเคยรวมหัวกันขโมยดาบเหล็กไหลไอ้หมออ่วมมาแล้ว”