บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 25 (จบบริบูรณ์) หน้า 6
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ให้ทุกอย่างเป็นไปตามกระบวนกฎหมาย พ่อทำผิดก็ว่าไปตามผิด..พ่อขอโทษที่ทำให้ลูกๆผิดหวัง”
“ดาจะช่วยคุณพ่อ..อย่างน้อยก็ให้รับโทษเบาที่สุด..”
“ขอบใจ..ขอบใจ” ดิลกลุกขึ้นช้าๆ ลุกขึ้นเดินออก เขมิกาใจอ่อนลง รีบเข้าไปพยุงดิลก
“เดี๋ยวเขมเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ใหม่นะคะ”
ดิลกน้ำตารื้นดีใจที่เขมิกาเริ่มเข้าหา มีเขมิกาที่ผิดหวังอย่างแรงสุดเรื่องนี้
“พ่อครับ” ดิลกหันมามองไตรทศที่ยอมอ่อนลงให้เหมือนกัน “ผมภูมิใจครับ..ที่คุณพ่อยอมรับผิด..”
เขมิกาพาดิลกเดินออกไป
“ยังไงเราก็แพ้ครับ พี่ดา”
“พี่รู้ แต่เราก็ต้องสู้คดีถึงที่สุด” ญาดามุ่งมั่น
เช้าวันใหม่ ในวัด กาจกวาดลานวัดอยู่ ชาคริตเดินช้าๆมายืนพ่ออย่างไม่เข้าใจ “พ่อครับ”
กาจหันมามอง ชาคริตยกมือไหว้ “ผมมารับพ่อ”
“พ่ออยู่อย่างนี้สบายดีแล้ว”
“ทุกอย่างที่ผมทำไป..ก็เพื่อแก้แค้นให้พ่อ มันไม่มีความหมายอะไรเลยใช่มั้ย”
“แล้วที่พ่อพูดกับแกมาเป็นสิบปี แกเคยฟังบ้างมั้ย พ่อไม่ต้องการการแก้แค้น ที่พ่อติดคุกเพราะพ่อก็มีส่วนผิดที่ช่วยก่อตั้งบริษัทฉ้อฉลคนอื่น คนที่ต้องการแก้แค้น....มีคนเดียว..ก็คือ..แก..ชาคริต!”
“ไม่จริง! ผมทำเพื่อพ่อ!”
“แกเลือกทางผิดตั้งแต่หนีไปอยู่ฮ่องกงแล้ว..แกหลุดเข้าไปในด้านมืด พ่อไม่รับจดหมายแก..จนกว่าแกจะออกจากที่นั่น แต่แกก็ไม่เคยเชื่อ..แกหาทางตั้งตัวทางลัด! เพื่อกลับมาทำลายดิลก แล้วเป็นไง”
ชาคริตเริ่มก้มหน้า “ผมไม่มีทางเลือก...”
“แกไม่มีความสุขมาตลอดชีวิต..เพราะมัวแต่คิดแค้นคนอื่น..ถ้าแกฆ่าดิลก แล้วลูกเมียแกล่ะ...คิดให้ได้..ชาคริต..แกทำตัวเป็นคนไร้บ้าน..แล้วต้องการไร้ครอบครัวด้วยหรือเปล่า”
กาจเดินออกไป ชาคริตยืนคิด สิ่งที่ยากสุดของชาคริตคือการให้อภัย
ร้านอาหาร ญาดานั่งคุยทนายอยู่
“คุณพ่อตัดสินใจมอบตัวค่ะ วันมอบตัว..คุณช่วยกันนักข่าวให้ด้วย ทางเราอยากให้เรื่องเงียบที่สุด”
“ครับ ผมจัดการให้ได้”