บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 24 หน้า 4
“ผมจะทำให้เป็นเรื่องถูกต้อง...พรุ่งนี้เลยมั้ย"
ถิงถิงอดขำไม่ได้ "เร็วไปค่ะ...คุณควรจะค่อยๆพูดกับคุณปราณี..."
"คุณณีเข้าใจอยู่แล้วล่ะ...เราแต่งงานกันเพราะความจำเป็น...มีเรื่องเข้าใจผิดที่ผมต้องรับผิดชอบ...แต่ผมกับคุณณีไม่ได้รักกัน"
"รอให้ปิดกล้องเสน่หาอาลัยก่อนนะคะ...ชั้นจะกลับไปหาป๊ากับม๊าด้วย"
"ให้ผมไปบอกให้มั้ย.....แปะกับซิ้มจะได้ดีใจ"
"อย่าดีกว่าค่ะ...ให้ชั้นกลับไปบอกป๊ากับม๊าเรื่องคุณก่อน...แล้วคุณค่อยไปนะคะ"
เอกภพพยักหน้า "ก็ได้...” เขากอดกระชับถิงถิงไว้อย่างรักใคร่ “อีกไม่นาน...เราก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ....ถิงถิง"
“ค่ะ..."
ทั้งคู่กอดกระชับกันสีหน้ามีความสุข มีความหวัง
เอกภพเดินออกมาจากคอนโดถิงถิง ตรงไปที่รถมอเตอร์ไซค์ แล้วขี่ผ่านออก ไป อีกด้านหนึ่ง เสี่ยกำพลกดกระจกรถหรูลงมองตามเอกภพไป
เช้าวันใหม่ ในห้องทำงานเสี่ยกำพล เสียงเคาะประตูดังขึ้น เสี่ยกำพลที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เงยหน้าขึ้น "เข้ามา..."
ประตูเปิด ลูกน้องเสี่ยเดินเข้ามารายงาน "ไอ้ศักดิ์มาครับ...เสี่ย"
"ให้มันเข้ามา..." เสี่ยกำพลพยักหน้า
"ครับ..." ลูกน้องเสี่ยเดินออกไป
ซักครู่ ศักดิ์เดินเข้ามา ในจังหวะที่เสี่ยกำพลก้มลงอ่านเอกสาร แววตาของศักดิ์ดูอาฆาต โกรธแค้น ก่อนจะปรับแววตาให้เป็นปกติ "สวัสดีครับ.....เสี่ย"
"มีอะไร..." เสี่ยกำพลถามโดยไม่เงยหน้า
"ผมเอาเงินมาให้ครับ...แล้วก็มารายงานเรื่องบ่อนที่โน่นด้วย"
เสี่ยกำพลเงยหน้าขึ้นมอง "ชั้นบอกแล้วไง...ว่าไม่ต้องมา...ถ้านายไม่อยากโอนเงิน ชั้นก็จะให้คนของชั้นไปเอาเอง"
ศักดิ์พยายามข่มความโกรธไว้ "ครับ...พอดีผมมาซื้อของที่กรุงเทพฯ ก็เลยถือโอกาสมาหาเสี่ยครับ" เขาหยิบซองน้ำตาลใส่เงินวางลง พร้อมกับจะทรุดตัวนั่ง
"ขอบใจ.....กลับไปได้แล้ว"
ศักดิ์ที่กำลังจะนั่งลงบนเก้าอี้ชะงัก มือกำแน่นด้วย ความโกรธแต่พยายามระงับปรับสีหน้าให้ปกติ“ครับ...ผมมีเรื่องจะรบกวนเสี่ยฝากไปถึงถิงถิง" เสี่ยกำพลเงยหน้าขึ้นมอง สีหน้าเข้มไม่พอใจ ศักดิ์รีบรายงานต่อ "ถิงถิงไม่ได้กลับไปที่บ้านเลย คงยังไม่รู้ว่าม๊าของตัวเองตายแล้ว"
คราวนี้เสี่ยกำพลเงยหน้าขึ้นมองศักดิ์ "แม่เกลียวตายแล้วเหรอ..."
“ครับ...เผาไปแล้วด้วย"