บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 14 หน้า 4
“อาภรพอีไม่น่าอายุสั้นยังงี้เลย”
เล้งเดินตรงเข้ามาหา “อาเซียะ”
“อาเล้ง....ขอบใจที่อุตส่าห์มา”
“คนเป็นพ่อแม่..ไม่มีอะไรให้เสียใจเท่า ต้องมาทำงานศพให้ลูกแล้ว อั๊วเห็นใจลื้อจริงๆอาเซียะ”
“อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิด”
“ค่อยๆคิดค่อยๆทำนะ ยังไงชีวิตมันก็ต้องสู้กันต่อไป”
“อั๊วหมดหวังแล้วอาเล้ง กำลังใจมันไม่มีเหลือแล้ว ที่มีทุกวันนี้ ก็ทำให้ลูกทั้งนั้น อีมาจากไปยังงี้ ก็ไม่รู้จะดิ้นรนไปเพื่ออะไร”
มงคลเข้ามาในห้อง ไพศาลกำลังสั่งงานโชคทวี “ลื้อไปตรวจดูให้แน่ใจว่าของที่ส่งลงเรือเรียบร้อยทุกอย่าง”
“เจ็กไม่ต้องห่วงครับ ผมจะทำงานเป็นหูเป็นตาแทนภรพให้ดีที่สุด”
“ขอบใจ อามงคล ลื้อไปจองตั๋วรถไฟ ลงตรังให้อั๊วด้วย”
“กี่ใบครับนาย”
“ใบเดียว..อั๊วจะลงไปคนเดียว”
“เจ็กจะลงไปคนเดียวได้ยังไงครับ รอส่งของลงเรือแล้ว ผมไปกับเจ็กก็ได้”
“ลื้อสองคนอยู่ช่วยดูแลที่นี่ดีแล้ว อั๊วแค่ลงไปรับศพอาภรพเท่านั้นเองเสร็จธุระ ก็จะรีบกลับขึ้นมา”
ที่ศาลเจ้า วันวิสานั่งไหว้เทพเจ้าเหนือแท่นบูชาจนเสร็จ ปักธูป
“เกิดแก่เจ็บตาย เป็นเรื่องธรรมดา มีวันได้พบกันก็ต้องมีวันจากลา ชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้ อยู่ที่ตอนได้พบกันรู้จักกัน
ได้ทำดีต่อกันให้ได้จดจำรึเปล่า”
“ซินแส...หนูจะทำยังไงดี ชั่วชีวิตหนูคงรักใครไม่ได้แล้ว”
“ทำหน้าที่ของลื้อให้ดีที่สุด เป็นลูกก็ทำหน้าที่ลูกยึดมั่นกตัญญู ต่อพ่อแม่ ลื้อจะพบแต่ความสุขความเจริญ”
วันวิสาได้แต่ก้มหน้า
“อาษา” ซินแสง้วงเรียกเมื่อเห็นสุพรรษา พราวตาและภรีม เข้ามาในศาลเจ้า วันวิสาหันไปมอง
“ซินแส”
พราวตาและภรีม แสดงความเคารพด้วยการทักทาย วันวิสาขยับลุกขึ้น
สุพรรษาจำวันวิสาได้ “ลื้อน่ะเอง”
ภรีมประชด “ได้ข่าวเฮีย พวกลื้อคงดีใจกันทั้งบ้านเลยสินะ”
“หมวยเล็ก ลื้ออย่าเสียมารยาท” พราวตาเอ็ด
ซินแสง้วงขัดขึ้น “ไหว้พระให้สบายใจก่อนเดี๋ยวค่อยคุยกัน”