บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 14 หน้า 5
ภรีมยังจ้องหน้าวันวิสา ในขณะที่พราวตาประคองสุพรรษาไปหน้าแท่นบูชา วันวิสาเดินออกไปจากศาลเจ้าจิตใจหดหู่
ที่บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ โชคทวีดูกระสับกระส่าย
ภรีมหงุดหงิด “ไปถึงแล้วก็น่าจะโทรศัพท์กลับมาบอกบ้าง,ป๊าไม่น่าทำให้ใครต่อใครเป็นห่วงขนาดนี้”
“เฮียจะไปด้วย แต่เจ็กก็ไม่ให้ไป เฮียไม่เข้าใจ เจ็กคิดอะไรอยู่ รอบตัวมันมีแต่คนชั่วทั้งนั้น ไว้ใจใครได้ที่ไหน”
“เฮียอย่าพูดยังงี้ให้ม้าได้ยินนะ ยิ่งใจเสียกันอยู่”
“แล้วนี่ใครจะเป็นคนขึ้นมาช่วยงาน เจ็กบอกหมวยเล็กไหม”
“ไม่ รู้สิ ใครจะรู้งานเท่าเฮียภรพ แต่ป๊าคงตัดสินใจไว้แล้วละ”
พราวตาตักข้าวมาวางให้มงคล “กินข้าวผิดเวลาบ่อยๆไม่ดีหรอกนะ”
“ผมรู้ครับ แต่จะให้ทำยังไงได้”
“ดูแลตัวเองให้มากกว่านี้ ไม่งั้น เจ็บป่วยไปอีกคนจะลำบาก”
“ผมตัวคนเดียว ช่างมันเถอะครับ ยังไงเรื่องของเจ้านายก็ต้องสำคัญกว่า”
“ขอบใจนะมงคล”
“พ่อแม่ให้กำเนิด แต่นายเหมือนเป็นผู้ให้ชีวิตผม ยังไงผมก็ต้องทดแทนครับ...ถ้าแลกกันด้วยชีวิตได้ผมก็ยอม”
มงคลกินข้าวอย่างหิวโหย
เรือแล่นมากลางทะเล ตรงจุดที่ภรพถูกโจมตี ภาษิตเล่า “แถวนี้แหละครับนาย ที่มันดักโจมตีเรา...คุณภรพไม่เฉลียวใจคิดว่าเป็นเรือจอดเสียอยู่ เลยไม่ทันระวังตัว”
“พวกมันกี่คน”
“ผมว่าอย่างน้อยก็ห้าหรือหกครับ แต่อาวุธหนักพวกมันมีครบมือ”
ไพศาลเศร้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ไพศาลเดินขึ้นกระท่อมภรพ ตามภาษิต
“นายมาถึงแล้วครับ”
ภรพมีผ้าพันแผลในจุดที่ถูกยิง ขยับเข้าหาไพศาล “ป๊า” พ่อลูกกอดกันอย่างไม่ต้องฟูมฟายด้วยคำพูดใดๆ
ภาษิตเล่าต่อ “วันนั้นโชคดีที่เรือพวกเราผ่านมาพอดี พวกมันเลยล่าถอยไป”
“พวกมันเป็นใคร”
“ไม่ รู้ป๊า.. แต่ที่แน่ๆมันรู้ความเคลื่อนไหวของเราทุกอย่าง”