บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 7
“เอ้า ตบให้เฮงๆ ไงพี่”
ปาลส่ายหน้าขำ รินยังเครียด มองน้องๆ แบบทำใจลำบาก....ปาลกุมมือรินให้กำลังใจ เพลงไตเติ้ลขึ้น เสียงปาลร้อง
“โอ๊ย ใครร้องเนี่ย เพราะจัง”
“แฟนพี่รินๆๆๆ”
“ไอ้บอล!” ปาลยิ้มขำๆ รินยิ้มออกมาได้หน่อย
สถานีช่องดัง ด้านในกิฟท์มองโปรเจคเตอร์ของช่อง ที่ออนแอร์ละครเรื่องนี้อยู่ กิฟท์มองตัวเองที่เล่นเป็นคุณกำไล ที่โปรเจคเตอร์ภาพกิฟท์ถูกพายวางยาพิษ กิฟท์มองภาพตัวเองแล้วร้องไห้ รีบเช็ดน้ำตา ผู้จัดชื่อดังเดินเข้ามา “อ้าว น้องกิฟท์ อยากเจอพอดี มาพบพี่ไอรีณเหรอคะ”
กิฟท์ไหว้ “ออ ค่ะ กิฟท์มาคุยเรื่องละครพิเศษงานวันสตรีสากลน่ะค่ะ”
ผู้จัดขำ “น้องกิฟท์เป็นอะไรรึเปล่าคะ”
“ทำไมเหรอคะ”
“ละครแบบนั้น เล่นไปก็ไม่มีคนดูค่ะ ละครพี่ดีกว่า เนี่ยพี่ว่าจะร่วมทุนกับไต้หวัน เชิญพระเอกของเขามาเล่นด้วย พี่นึกถึงใครไม่ออกเลยนอกจากกิฟท์” กิฟท์ยิ้มนิ่งๆ ไม่พูดอะไร
“กิฟท์รับเล่นละครพิเศษไปแล้วน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ” กิฟท์ยิ้มให้ผู้จัดนิ่งๆ ยกมือไหว้แล้วเดินไป
“เป็นไรกันมากไหมเนี่ย ป่วย...” ผู้จัดหยิบโทรศัพท์มองหาชื่อคนต่อไป
“ชิ น้องแครีก็ได้ ฮัลโหล แครี่...ขา พี่เองนะ” ผู้จัดเดินหยิ่งๆ จากไป ภาพบนจอเป็นพายแขวนคอที่ต้นไม้
ท้องฟ้า พระจันทร์ถูกกลืนเหลือเพียงเสี้ยว...วัดบางบาป เห็นพระวิษณุจุดเทียน ต่อเทียนเดิมที่ละลายหมดแล้วเสียงกรีดร้องแสบหูดังเข้ามา จนพระวิษณุสะดุ้ง
ต้นไม้ในตำนาน เสียงกรีดร้องของหยดดังก้อง ต้นไม้ไกวกรรโชก พายุลมแรงกระหน่ำ ท้องฟ้ามืดสนิท คืนเดือนดับ มุมต่างๆ ของตึกวนาเทพ หน้าต่างสั่นตามแรงพายุ กระจกบางบานแตกกระจาย เดือนยังคงดับ เสียงหยดกรีดร้องยังดังก้อง
ภายในบริษัทเบญจกายแปลง เสียงหยดกรีดร้อง เป็นเสียงโหยหวนของไวโอลินในเพลงละคร ขึ้นโลโก้เบญจกายแปลง ละครจบพอดี บอลนำทีมปรบมือ “วู้ๆๆๆๆ” ทุกคนเฮ รินหันไปยิ้มอ่อนให้น้อง ๆ
“ฉลองๆๆๆ” หน่อย บอล ลุก หยิบขนม เครื่องดื่ม แถวนั้นมาเปิด