บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 9
รินขับรถอยู่ หน้าตาตกใจ คุยสายกับปาล “ฉันเพิ่งเห็นข่าวเหมือนกัน บอลไลน์มาบอก”
ปาลคุยโทรศัพท์อยู่หน้าคอม “เห็นว่าวันนี้ทางกรมศิลป์จะเข้าไปดูด้วย งั้นเดี๋ยวเจอกันนะคุณ”
ปาลวางสายจะลุกไปแต่งตัว แม่ปุกเดินมา “ปาล..จะมีเรื่องอะไรอีกไหมลูก”
“ไม่รู้เหมือนกันครับแม่ แต่บางทีผมคิดว่า....มันอาจจะเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็ได้”
หน้าปาลครุ่นคิดอย่างสังหรณ์ใจ
“ดูแลหนูรินดีๆ นะปาล อย่าให้เกิดอะไรแบบคราวก่อนที่ผีสิงอะไรนั่นอีก”
“ครับแม่ ผมไปก่อนนะครับ” ปาลเดินออกไป แม่ปุกมองตามอย่างกังวล
เห็น ป้ายตำนานที่แตกหัก เจ้าหน้าที่ยืนมุงและเอาเชือกมาล้อมรอบ นักข่าวสัมภาษณ์ยามอยู่มุมไกลๆ
“ผมคิดว่าน่าจะเป็นพายุน่ะครับ เพราะมีกระจกแตกหลายบาน...”
รินกับปาลมุงดูอยู่ด้วย มองยามอย่างไม่แน่ใจ “คุณคิดว่าไง”
“ผมไม่แน่ใจ แต่...พอมันเกิดขึ้นในคืนเดือนดับ ผม...”
ปาลไม่กล้าพูดชื่อหยดออกมา สองคนมองหน้ากันหวาดๆ “คุณสงสัยว่าเป็นผีมือ.....”
สองคนมองกันแบบคนที่คุณก็รู้ว่าใคร... หยดปรากฏตัวขึ้นที่มุมหนึ่งไกลๆ ใบหน้าดูกระจ่างใสกว่าทุกที
รินกับปาล รู้สึกถึงการปรากฏตัวของหยด แต่มองไม่เห็น
“แม่ริน พ่อปาล...” รินกับปาลได้ยินเสียงตกใจ “คุณได้ยิน..ไหม” ปาลพยักหน้า แล้วลากรินออกมาจากแถวนั้น
ปาล ริน หลบมายืนที่ใต้ต้นไม้ “หยด เธออยู่ตรงนี้ใช่ไหม” ปาล รินมองไปรอบๆ เกรงๆ กลัวเจ้าหน้าที่เห็นด้วย
หยดปรากฏตัวขึ้น นั่งหมอบที่พื้น “ฉันอยู่ที่นี่” ปาลกับรินไม่เห็นหยด แต่ได้ยินเสียง
ปาลจริงๆ โกรธหยดมาตลอด แต่ตอนนี้เริ่มอ่อนขึ้น เพราะรู้สึกน้ำเสียงหยดกร้าวร้าวน้อยลง
“ป้ายตำนานนั้น...ฝีมือแม่หยดใช่ไหม”
“เจ้าค่ะ”
ปาลหน้าตาไม่พอใจนิดหน่อย “แม่หยด ทำเช่นนั้นทำไม...”
“เพราะฉันอยากให้พ่อปาล แม่ริน...มาที่นี่ เพื่อที่ฉันจะวาน...พ่อปาล กับแม่ริน...เป็นครั้งสุดท้าย”
รินเดินไปกุมมือปาลแบบหลอนๆ ปาลจับมือรินแน่นอย่างปกป้อง
“ถ้าเธอจะขอยืมร่างของฉัน ฉันให้เธอไม่ได้หรอกนะ”
หยดยิ้มอย่างกระจ่าง พูดต่อ “ไม่ใช่เรื่องนั้นดอก ที่ฉันอยากจะขอ...” หน้าหยด สงบนิ่ง....