บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 8 หน้า 8
“แล้วที่บอกว่าที่นี่เป็นโรงฝิ่น”
“เมื่อก่อนคงใช่ แต่อั๊วะเอามาทำเป็นร้านขายยา อั๊วะไม่ใช่คนที่หลวงแต่งตั้งยศศักดิ์ให้นี่นะ ขืนทำก็ผิดกฎหมาย อั๊วะไม่อยากมีปัญหา”
เกี๊ยงยืนอยู่อีกมุมเดินเข้ามา “เปิดร้านขายยามีปัญหารึเปล่า” เสี่ยเล้ง เกี๊ยงหัวเราะกวน
“ผมขออนุญาตค้นตามหน้าที่”
เสี่ยเล้งเชื้อเชิญเริงร่า “เชิญ..เชิญตามสบาย..อาธาม ลื้อจะตามหมวดไปก็ได้นา จะได้เป็นพยานให้อั๊วะด้วยว่า อั๊วะทำผิดรึเปล่า”
ธามยิ้มให้เสี่ยเล้ง แต่เป็นยิ้มที่เต็มไปด้วยความแค้น อัดอั้นรอวันระเบิด
ร้านกาแฟย่านฝั่งธน เฉียงยื่นรูปถ่ายย่าหยาขณะกำลังถือเค้กวันเกิดเสี่ยซ่งให้ชาวบ้านดู กลุ่มชาวบ้านก้มลงมองรูป สักครู่จึงเงยหน้าขึ้นมา
“ไม่คุ้นหน้าเลยแฮะ”
“อามิ่งอีมีลูกสาวชื่อเพ็ญนภาจริง แต่หายหน้าไปตั้ง 7- 8 ปีแล้ว”
“เอ..หรือว่าไม่เห็นกันนาน พออีโตเป็นสาวเลยเปลี่ยนไป”
“ยังไงมันก็ต้องมีเค้าเดิมบ้างสิ แต่นี่มันคนละคนกัน อาเพ็ญมารับจ้างล้างแก้วที่ร้านอั๊วะตั้งแต่เด็กยันสาว
ทำไมอั๊วะจะจำอีไม่ได้”
“ใช่ ใช่ อาเพ็ญอีได้เชื้อจีนจากป๊าอีมาเต็มๆ หน้ากลม ตาตี่ คิ้วบาง ไม่ได้คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่งเหมือน
ผู้หญิงในรูปนี่”
“แล้วมีใครเคยเห็นผู้หญิงที่อยู่ในรูปนี้มั้ยครับ อยู่แถวนี้รึเปล่า” เฉียงถาม ทุกคนพากันส่ายหน้า
“ตกลงทุกคนจะบอกว่าผู้หญิงในรูปนี้กับเพ็ญนภา ไม่ใช่คนเดียวกันงั้นเหรอ” จิงย้ำ
“ไม่เหมือนเลยดีกว่า” แม่ค้าชี้ที่รูป “ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่อาเพ็ญ อั๊วะเอาหัวเป็นประกัน”
เฉียง จิวมองหน้ากัน..อึ้งกิมกี่
ธามเดินออกมาพร้อมหมวดชานนท์และตำรวจติดตามจากหลังร้าน เสี่ยเล้งซึ่งนั่งซดยาจีนอยู่มุมหนึ่งกับเกี๊ยงหันมาถาม “ตกลงมียาอะไรผิดกฎหมายมั้ยหมวด”
“ไม่มีครับ”
“แล้วเห็นพวกที่ทำร้ายลื้อมั้ยอาธาม ถ้ามันซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ไม่ต้องส่งตำรวจให้เปลืองที่ในคุกหรอก อั๊วะจัดการเอง”
“ไม่มีครับ” ธามเสียดสี “พวกมันคงรู้ว่ามาพึ่งใบบุญคนดีมีศีลธรรมอย่างเสี่ยไม่ได้”
เสี่ยเล้งยิ้มวางท่าปกติ ทั้งๆที่อ่านออกว่าธามหลอกด่า “ลื้อน่าจะแจ้งความหมวดชานนท์ไว้นา ปล่อยให้พวกมันไล่ยิงรายวันแบบนี้ มันจะย่ามใจ”