บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 6 หน้า 5
เดฟข่มเหงรังแกพัดชา พัดชาต่อสู้ เตะถีบ แต่แล้วโดนต่อยท้อง
พัดชาอุดหู หนีจากเสียงในโลกจริงตอนนี้กับเสียงในอดีตไม่นานที่ยังตามหลอกหลอน น้ำตาพรั่งพรู “ไม่ ไม่.......”
พัดชาเผลอหลับไป ตื่นมากลางดึก ปวดเมื่อยขาจึงเพิ่งรู้สึกตัวว่านอนขดอยู่หน้าประตูด้วยความหวาดหวั่น พัดชาเงี่ยหูฟัง ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกแล้ว ค่อยๆเปิดประตูห้องดู แทนสายตา หน้าห้องยูอิว่างเปล่า พัดชาโล่งใจ กลืนน้ำลายด้วยความกระหายเหนื่อย หยิบขวดน้ำจะดื่ม น้ำหมด จึงตัดสินใจเปิดประตูห้องเพื่อจะลงไปเอาน้ำ ประตูถูกเลื่อนออก ที่ประตู มือหยาบกร้านจับไว้ พัดชาตกใจ เงยหน้ามอง เดฟใบหน้าแดงก่ำ เมาได้ที่ ขวางอยู่หน้าประตู
“ไม่....”
“ไม่อะไร ฉันอยากได้อะไรต้องได้”
“ไม่...อุ้บ”
พัดชาจะกรีดร้อง เดฟรีบปิดปาก แล้วดันตัวพัดชาเข้าห้องพลางตามเข้ามา ปิดประตูโครม พัดชาต่อสู้สุดแรง แต่เดฟรวบปิดปากไว้มือหนึ่ง อีกมือรวบแขนทั้งสองของพัดชาที่พยายามตบตี พัดชาตัดสินใจกัดมือเดฟ พลางถ่มน้ำลายใส่
“แกกัดฉัน” เดฟโมโห ตวัดมือที่โดนกลับฟาดหน้าพัดชา
พัดชาหน้าสะบัด โดนตบเจ็บ แต่ฮึดสู้ “ออกไปจากห้องฉัน”
“ไม่ ฉันบอกแล้ว ฉันอยากได้อะไรต้องได้ ฉันเลี้ยงเธอมานาน ถึงเวลาเธอตอบแทนบุญคุณฉันสักที” เดฟพุ่งใส่พัดชา รวบตัว นัวเนีย ซุกใบหน้าลงซอกคอ พัดชาดิ้นหนีอุตลุตด้วยความรังเกียจ เดฟสูดกลิ่นชื่มชมจนเคลิ้ม หลงหัวปักหัวปำ “เธออยากได้อะไร บอกฉันสิ ฉันให้ได้ทุกอย่าง เงิน ร้าน ฉันจะทำให้เธอ แค่เธอยอมฉัน”
“ถ้าพ่อแม่บุญธรรมไม่ดีกับเธอ ช่วงนี้ก็ต้องกอบโกย มีตั้งหลายวิธีที่จะได้” เสียงอรณาดังก้องหูพัดชา
“ครั้งก่อนฉันก็คืนพาสปอร์ตให้แล้ว เห็นไหมว่าฉันดีกับเธอแค่ไหน เธอไม่อยากเจ็บตัวใช่ไหม...”
พัดชาใจเต้น ตัวสั่น สัมผัสหยาบกระด้างของเดฟกระตุ้นอารมณ์บางอย่าง แววตาของความอยากได้ใคร่มีก่อตัวขึ้นบางๆ “ฉันอยากทำธุรกิจเล็กๆกับเพื่อน”
พัดชามองเดฟ เดฟซุกหน้าลงไซ้ ราวกับพยักหน้ายอมจำนนพัดชาอยู่ในที พัดชากดเดฟต่ำลงไป ใบหน้าพัดชา สายตาที่ดูดำลึกเวิ้งว้างยากจะเข้าใจ
ห้องกินข้าวบ้านพยส ตรีประดับเตรียมกับข้าวให้พยส พยสเป็นลูกมือช่วย ทั้งคู่นั่งรับประทานด้วยกัน สวีท มีป้อน มีชิม มีพยักหน้าชมว่าทำกับข้าวอร่อย
เวลาผ่านไป มื้อค่ำมื้อหนึ่ง ตรีประดับและพยสนั่งตรงข้ามกัน กินข้าวคุยกันเบาๆ พยสยังตักกับข้าวให้ตรีประดับบ้าง เริ่มมีเสียงแมสเซจเข้า ตรีประดับไม่รับ พยสรับแล้ววาง ทานข้าวด้วยกันต่อ