บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 10 หน้า 10
อ๋อมแอ๋มเจนนี่เล่าเรื่องผีให้พิชาญ ตุ๊ฟัง
“ตกกลางคืนทีไร พี่วัชจะโผล่มาพร้อมกับผีตัวนั้น พอเราสองคนจะวิ่งหนี ประตูก็ปิด...”
“ปัง!!”
“พอเราสองคนจะกระโดดออกหน้าต่าง หน้าต่างก็ปิด..”
“ปัง!!!”
“ไม่ว่าเราคิดจะหนีไปทางไหน...ผีตัวนั้นก็รู้ทันไปหมด...”
“ใช่...ผีตัวนั้นบอกว่าให้เราสองคนยอมเป็นเมียพี่วัช แต่เราไม่ยอม เราสองคนบอกว่า...”
“พวกเรายอมตายดีกว่า!!”
“จากนั้นเราสองคนก็หยิบมีดขึ้นมา ตั้งใจจะตายให้รู้แล้วรู้รอด แต่ว่าผีตัวนั้นก็ยืดมือยาวออกมา ดึงมีดเราไป..” อ๋อมแอ๋มทำเศร้า “ทุกคืนที่ผ่านไป เราสองคนทรมานเหลือเกิน ไม่มีสิทธิ์จะทำอะไร ขนาดจะตายยังไม่มีสิทธิ์...”
เจนนี่เล่าเพลิน “ต้องยอมให้พี่วัชเค้าจุ๊บ เค้าหมุบหมับ เค้าจับ เค้าจิงเกอร์เบล แล้วก็....”
“พอได้แล้ว! ไม่ต้องมาสาธยาย! ตกลงหนีออกมาไม่ได้เพราะผี แล้วทำไมเมื่อวานหนีออกมาได้?”
สองสาวเริ่มชะงัก ก่อนที่อ๋อมแอ๋มจะพยายามพูดแก้ตัวต่อ “ก็...เพราะผีเมียมันรู้ มันเลยหึง แล้วก็หลอกพวกเรากระเจิงออกมา ผีผัวมันกลัวเมีย เลยจำใจปล่อยเรา...“
“แล้วทำไมผีเมียมันถึงเพิ่งรู้ว่าเจนนี่กับอ๋อมแอ๋มถูกขังไว้?”
เจนนี่พาซื่อ “ก็เพราะเราสองคนไปยุ่งกับสมบัติ...”
อ๋อมแอ๋มรีบเหยียบเท้าเจนนี่ทันที แล้วรีบตัดบท “สมบัติที่ผีเมียมันหวง ก็ผีผัวมันนั่นแหละ...” อ๋อมแอ๋มแอบค้อนเจนนี่ แล้วหันเล่นละครต่อ บีบน้ำตา “อย่าโกรธพวกเราเลยนะ...แค่นี้พวกเราก็กลัวจะแย่แล้ว....”
ตุ๊เห็นเมียร้องไห้ก็เข้ากอดปลอบ เจนนี่ลองบีบน้ำตาใส่พิชาญบ้าง พิชาญมองเจนนี่แล้วก็อ่อนลง ค่อยๆดึงมากอดปลอบ ในตอนนี้มีแต่แค้นอนวัชมากกว่า
อ๋อมแอ๋มเจนนี่ถือถุงขยะออกมา อ๋อมแอ๋มปิดประตูแล้วตีเจนนี่ทันที “แกไปพูดเรื่องสมบัตินั่นทำไม?”
“กลัวพิชาญกับตุ๊ไม่เชื่อเหรอ?”
“กลัวมันเชื่อมากกว่า! ถ้ามันสองคนรู้เรื่อง มันก็ต้องขอแบ่งด้วย แกกับชั้นก็จะได้สมบัติน้อยลงน่ะสิ”
“แต่ถ้าบอก เราจะได้มีคนช่วยไง..”
“ไม่อยากได้คนช่วย ชั้นอยากได้เงิน! กุญแจห้องเก็บสมบัติก็ยังอยู่ที่เรา วันนึงชั้นจะพาแกกลับไปเอาสมบัตินั่นมาให้ได้...แล้วจำไว้นะ ว่าไอ้ตุ๊ไอ้พิชาญจะต้องไม่รู้ว่าบ้านนั้นมีสมบัติเข้าใจไหม?”
เจนนี่พยักหน้ารับหงอยๆ อ๋อมแอ๋มมองเพื่อนสาวอย่างเซ็ง