บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 8 หน้า 10
มนชิตเข้าขวางหน้าเสี่ยเป้ง มนชิตไม่พอใจ “ป๊า”
เสี่ยเป้งรู้ “ไม่ต้องพูด อั๊วะจะเล่นให้ชนะ”
“ป๊าเอาลูกในไส้มาวางเดิมพันเหรอ ชีวิตแพนมันไม่มีค่าเลยใช่มั้ย”
เสี่ยเป้งรู้สึกผิดแต่น้อยกว่าโลภ “ลื้ออย่าเซ้าซี้ให้มาก อั๊วบอกแล้วว่าจะเล่นให้ชนะ”
“ป๊าจะเล่นชนะรึเปล่า ไม่สำคัญ เพราะถึงยังไง ผมไม่ยอม” มนชิตเดินไปอย่างฉุนเฉียว
เสี่ยเป้งมองตามพลางส่ายหน้า...กลัวเกินเหตุไปละ
แพนหยิบเงินเก็บมานับอีกครั้ง หลังจากถูกขโมยไปครั้งหนึ่ง “ยังได้ไม่เท่าไหร่เลย ไปทำงานโรงน้ำชาไม่ได้ แล้วจะไปหาเงินเพิ่มจากไหน “ แพนครุ่นคิด...ทำงานที่ไหนดี
ตลาดตอนเช้า ความวุ่นวาย พลุกพล่าน แพนรับมันเผาที่ห่อด้วยหนังสือพิมพ์มาจากมือแม่ค้า จ่ายเงินแล้วเดินมา
แพนเห็นข่าวสุงตายจากกระดาษห่อมันเผา เลยอ่านเล่นๆ “เจ้าพ่อใหญ่เยาวราชดับ...แต่งตั้งนายทรงกลด...”
เสียงเอะอะฮือฮานำมา...แพนหยุดเดิน หันไปมองหาที่มาของเสียงด้วยใจระทึก ไม่ไกลนัก...ชาวบ้านมากมายกำลังมองอะไรบางอย่างด้วยสีหน้าหวาดกลัว ชาวบ้านบางคนพอเห็นสิ่งนั้นก็รีบปิดตาลูกเล็กเด็กแดง ลากเดินหนีไป แพนสงสัย “เกิดอะไรขึ้น!!!!”
แพนแทรกฝ่าฝูงชนเข้าไปจนถึงด้านหน้าของกลุ่มไทยมุง แพนเห็นจั๊วหัวหน้าแก๊งพังพอนตายในสภาพถูกแขวนคอที่ต้นไม้ แพนตกใจกลัวเหมือนกับชาวบ้านอื่นๆ
เทียนและคนแก๊งพังพอน 3 คนวิ่งเข้ามา พอเห็นสภาพจั๊วก็ช็อก...แค้นจนตัวสั่น บนหน้าผากของจั๊วประทับตรา “แก๊งเหยี่ยวแดง” ชัดว่าถูกฆ่า!!! เทียนกัดฟันกรอด “แก๊งเหยี่ยวแดง!” เทียนตะโกนลั่น “ไอ้คิ้มมมมมมมมม”
แพนและชาวบ้านทุกคนตกใจมาก ถอยกรูออกไปเป็นวงกว้าง เหลือแต่แพนที่ยืนอยู่ วิภาดากับกิตติที่เดินถือข้าวของพะรุงพะรังตามกันมา หันมาเห็น ทั้งคู่แปลกใจ รีบเดินเข้ามาดู แพนหันไปเห็นวิภาดา รีบเดินออกไปกันตัววิภาดาไว้ “ไปเถอะ”
“อะไรกันแพน ตรงนั้นมีอะไร”
กิตติจำได้ “นั่นมันพวกแก๊งพังพอนนี่”
แพนพยายามลากวิภาดาออกไป แต่วิภาดาไม่ยอมจะเข้าไปดูให้ได้
เทียนยังตะโกนด้วยความแค้น “ไอ้คิ้มมมมมมม”
กิตติสงสัย “มันเรียกชื่อนายน้อยทำไม”
วิภาดาก็อยากรู้ “นั่นสิ”
แพนพยายามตัดบท “ไปเถอะวิ เราต้องไปเตรียมของไหว้แก้บนไม่ใช่เหรอ”
วิภาดาไม่ปล่อยให้ตัวเองสงสัย รีบรี่เดินเข้าไปในเหตุการณ์ทันที แพนตกใจรีบวิ่งตามไปจนถึงตัววิภาดา กิตติแทรกฝูงชนตามมา วิภาดา กิตติพอเห็นร่างของจั๊วที่ห้อยต่องแต่งก็ตกใจไม่แพ้ใคร
วิภาดาถามเทียน “นายเรียกชื่อพี่ชายฉันทำไม”