บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 10 หน้า 2
“นังหน้าโง่...มันกำลังจะแย่งคนที่เจ้ารักไป ไปจัดการกับมันเดี๋ยวนี้”
คนใช้เปิดประตูเข้ามาตกใจเพราะได้ยินเสียงร้อง เห็นเมธาวีปิดหู กรีดร้องอยู่คนเดียว
คนใช้วิ่งหน้าตาตื่นลงมาแทบจะตกบันไดตาย กวินทร์ออกมาจากทางหนึ่ง เกรียง-กสินทร์ ออกมาจากห้องทำงาน เพราะทุกคนได้ยินเสียงกรีดร้อง
กวินทร์สีหน้าสงสัย “เสียงอะไร”
“คุณเมย์ค่ะ..คุณเมย์” คนใช้ละล่ำละลัก
กวินทร์จะวิ่งขึ้นไปดู แต่เมธาวี โผล่พรวดลงบันไดมา ท่าทางแปลกประหลาดเหมือนถูกฉุดดึงให้ลงบันได แต่เมธาวียึดราวบันไดไว้แน่นแต่ก็เหมือนสู้แรงฉุดไม่ได้ “ไม่ไป...ฉันไม่ไป ไม่..กรี๊ดด.....”
“เมย์..คุณเป็นอะไร...เมย์” กวินทร์วิ่งขึ้นไปถึงตัวเมธาวี แต่ก็เหมือนถูกผลักออกมาด้วยแรงมหาศาล
เกรียงจ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้น เกรียงเห็นบุษกรกำลังฉุดดึงเมธาวีพยายามลากลงบันได เมธาวีขัดขืนตัวเองสุดกำลังแต่ต้องแพ้แรงบุษบกร เพราะบุษกรจิกผมอย่างแรงลากลงมา
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น” กสินทร์งง
พรวดเดียว เมธาวีถูกลากถึงตีนบันได กสินทร์ ไม่เห็นบุษกร
“หยุดเดี๋ยวนี้” เกรียงสั่ง
เมธาวีถูกลากพรวดไปที่นั่งมุมหนึ่ง มือเมธาวีตะปบลงไปบนด้ามมีดปอกผลไม้ที่อยู่ในถาดผลไม้
เกรียงเห็นบุษกรยัดเยียดให้เมธาวีกำมีดแน่นในมือส่งเสียงสั่ง “ไปฆ่ามันซะ....ฆ่ามัน”
“คุณจะทำอะไร...เมย์....อย่า” กวินทร์พุ่งเข้ามายื้อห้ามเมธาวี
เกรียงเห็นบุษกรที่เกรี้ยวกราด ยื้อมีดในมือเมธาวีกับกวินทร์ เกรียงตวาด “หยุด...ข้าบอกให้เจ้าหยุด”
มีดกระเด็นตกพื้นไปไกล บุษกรหันขวับมาจ้องหน้าเกรียงเขม็ง เกรียงจ้องตอบอย่างแข็งกร้าว ร่างบุษกรเลือนหายไปทันที เมธาวีทรุดลงเหมือนหมดเรี่ยวแรง
กวินทร์รีบประคองร่างไว้ “เมย์...เมย์”
เกรียงกลับเข้ามาที่บ้านรับรอง หน้าเครียด กฤตธรหมุนศิลปวัตถุหามุมให้ถูกใจโยสิตาไปมา
“โอเคแล้ว ถอยออกมาด้วยสิคะ คุณยืนบังแสงอยู่” โยสิตาสั่ง
กฤตธรหัวเราะ “นี่ผมมีแววจะเป็นลูกมือคุณได้บ้างไหมเนี่ย”
“กลับไปทำงานคุณน่าจะเหมาะกว่าค่ะ”
“โธ่...ไม่ให้กำลังใจกันเลย” กฤตธร หันมาเจอเกรียงที่หน้าเครียด “มีอะไรรึเปล่าครับอาจารย์”
“มีเรื่องที่บ้านใหญ่นิดหน่อย คุณกฤตธรกลับไปดูหน่อยเถอะครับ”
กฤตธรผละออกไปทันที เกรียงแยกตัวเดินหายเข้าไปในห้องทำงาน โยสิตางงงันว่าเกิดอะไรขึ้น