บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 23 หน้า 7
อัคคีโทรหาฉัตรชบา
“โทรมาทำไม”
“อ้าว...ก็คิดถึงไงถามได้”
ฉัตรชบาตัดสายทันที เธอมองโทรศัพท์ “จะโทรมาอีกทำไม กลับไปรักกันแล้วนี่” เสียงโทรศัพท์ดังอีกครั้ง ฉัตรชบารำคาญจำใจต้องรับสาย “ทำไมนายไม่โทรหาแฟนนายล่ะ”
“อย่าหึงได้มั๊ย เข้าใจผิดกันใหญ่แล้ว”
“ชั้นเนี่ยนะเข้าใจผิด ชั้นไม่ได้ตาบอด นายอยากจะทำอะไรก็ทำไป อยากจะรักใครก็รักไป ไม่เกี่ยวกับชั้น ต่อไปนี้ไม่ต้องโทรมาหาชั้นอีก ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับคนอย่างนาย” ฉัตรชบากดวางสาย “คนโกหก คนหลอกลวง”
อัคคีถอนใจ
คมนั่งกระดกเหล้าสีหน้าเครียด มือถือดัง คมรับสาย “ฮัลโหล ใครอ่ะ”
ที่เซฟเฮ้าส์เสี่ยเป้า เสี่ยเป้าคุยโทรศัพท์กับคม “คนที่มึงทรยศไง กูจะโทรมาเช็คว่ามึงยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า”
“กูไม่ตายง่ายๆหรอกโว้ยไอ้เสี่ยชั่ว กูทำงานให้มึง ฆ่าคนให้มึงมาตั้งเท่าไหร่ แค่กูทำงานพลาดครั้งเดียว มึงถึงกับจะฆ่ากู”
“แล้วทีมึงหักหลังกู แจ้งตำรวจมาทลายบ่อนกูล่ะ มึงมันรู้มากไป ใครที่รู้เรื่องของกู กูไม่เก็บไว้หรอกเว้ย ไม่ว่ามึงจะไปมุดหัวอยู่ที่ไหน มึงหนีไม่รอดแน่”
“ไอ้สารเลว กูจะเอาคืนให้สาสม”
“กระจอกๆอย่างมึงจะทำอะไรกูได้ ขนาดตำรวจยังทำอะไรกูไม่ได้เลย”
“มึงคอยดูก็แล้วกัน” คมรีบกดตัดสายทิ้ง สีหน้าเหี้ยมชั่ว ยิ้มเลว
เสี่ยเป้าหยิบปืนขึ้นมามองแล้วเหนี่ยวไก
อำภาเดินนำศรุตเข้ามา ฉกาจนั่งรออยู่ที่โถงรับแขก
“อาหารใกล้จะเสร็จแล้ว นั่งคุยกันไปก่อนนะ”