บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 11 หน้า 2
ที่ร้านไอศกรีมย่าธันย์ ทั้ง 6 คนร้องเฮ ชนถ้วยไอศครีมกัน แล้วกำลังจะตักกิน แต่ธันย์รีบห้ามจุนไม่ให้กิน
“เดี๋ยวๆไอ้จุน เพิ่งหายจากไข้หวัดใหญ่มา กินไอติมไม่ได้นะเว้ย”
จุนงง “อ้าว แล้วจะพามาฉลองร้านย่านายทำไมวะ”
“ก็ให้คนอื่นเค้ากินไป ของนายเดี๋ยวเราไปเอามาให้ใหม่” ธันย์ลุกไปที่หลังเคาเตอร์
จุนมองตามธันย์ แล้วหันมาคุยกับนิ้มต่อ “นิ้มกินสิ เดี๋ยวละลายนะ..หรือจะให้เราป้อน”
คีนพูดด้วยน้ำเสียงห้วน ไม่สบอารมณ์ “เกินไปละ นิ้มเค้ากินเองได้เว้ย ใช่มั้ยนิ้ม”
นิ้มงง แต่ก็พยักหน้า “ฮื่อ..เอ่อ..คีนโกรธอะไรเราอยู่รึเปล่า หรือว่าอยากฉลองกันเฉพาะกลุ่มเพื่อน งั้นเรากลับก็ได้นะ”
เอิร์ทท้วง “เฮ้ยย นิ้ม อย่าเพิ่งกลับ ไอ้คีน เป็นไรวะ เห็นแขวะตั้งแต่อยู่โรงบาลละ อิจฉาเค้ามาก ทำไมไม่ชวนลมฝนมาล่ะ”
คีนอึ้งแล้วเฉไฉ “ไม่ได้อิจฉาซะหน่อย แค่แซวเล่น”
ธันย์กลับมาพร้อมชาร้อน 1ถ้วย “มาแล้ว ชาร้อนสำหรับเพื่อนรัก”
หนุนสงสัย “ร้านไอติมมีชาร้อนด้วยเหรอวะ”
“เพื่อเพื่อนจัดให้ได้อยู่แล้ว”
คีนหมั่นไส้ “นี่มันเอาใจระดับเว่อร์เลยนะเนี่ย “
“มันต้องดูแลรักษาสุขภาพกันหน่อย เผื่อไอ้จุนมันจะมีแรงกลับมาซ้อมอีกครั้ง” จุนนิ่งไป ถอนใจ “เฮ้ย โทษๆ เราไม่ได้บังคับนายนะ นายยังไม่อยากกลับมาก็ไม่เป็นไร”
“ไม่ใช่ไม่อยากนะ แต่มันคงยากแล้วล่ะ เราขอโทษว่ะ”
หนุนเข้าใจ “ไม่เป็นไรหรอก ยังไงนายก็ยังเป็นจิงเกอเบล วันนึงเราคงได้มีโอกาสเล่นด้วยกันอีกครั้ง พวกเรารอนายได้เสมอ”
จุนพยักหน้า ยิ้มเศร้า
คีนร่าเริงเกินเหตุอีก “เฮ้ย อย่าเศร้าดิ มาฉลองกันนะเว้ย เอ้า กินๆ โลกนี้ไม่มีอะไรเศร้าเว้ย จะสุขจะทุกข์มันอยู่ที่ใจ โอ้โห ไอติมนี่มันอร่อยลืมโลกจริงๆเล้ยยย...”
เพื่อนๆมองหน้ากัน แล้วเอิร์ทก็ซุบซิบกับหนุน “มันเป็นไรมากป่ะเนี่ย”
เพื่อนๆต่างก็งงกับอาการของคีน
จุนกับนิ้มเดินคุยกันมาตรงมุมสงบในสวนสาธารณะหลังจากที่แยกย้ายกับเพื่อนแล้ว
“นิ้มอย่าไปโกรธคีนมันเลยนะ บางทีมันก็เพี้ยนๆอย่างนี้แหละ”
“ไม่โกรธหรอก ว่าแต่จุนเถอะ ความจริงจุนน่าจะกลับบ้านไปพักนะเนี่ย”