บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 11 หน้า 5
“ไม่มีใครรักชั้นได้หรอก ใครเค้าจะมาทนคนอย่างชั้นได้ เคยเกิดขึ้นแล้วก็เกิดขึ้นอีก ชั้นไม่น่าไปรักใครเลย” ลมฝนกระดกเหยือกน้ำอีก
“นี่แกกินเหล้าเหรอ” แบ๊วหยิบเหยือกมาดมๆ “กลิ่นเหมือนน้ำแตงโมนะ ฝน! แกกินแตงโมปั่นเพื่อทำร้ายตัวเองเหรอ”
“ตายแล้ว น้ำแตงโมปลิดชีพ ตายๆๆ กระดกซะขนาดนี้ ผื่นมาแน่”
“รีบพาไปโรงพยาบาลเถอะหวาน”
“เอ้า ไปๆ เร็วๆ โอ๊ย เพื่อนชั้นแต่ละคน ไม่มีใครปกติเหมือนชั้นเลยซักคน”
แบ๊วกับหวานใสช่วยกันประคองลมฝนออกไป
คีนเช็ดน้ำตา โดยมีเพื่อนๆคอยปลอบแกมทับถม
“นายไปพูดยังไง ถึงได้เลิกกันเนี่ย แค่บอกให้เค้าอย่ามาร้องเพลงที่วงเรา เสียงอย่างนั้นจะขึ้นเวทีได้ไงวะ ให้เค้าไปร้องในป่าจะเหมาะกว่า ก็น่าจะเข้าใจกันได้นะ ไม่น่าจะต้องเลิกกันเลย”
คีนหันขวับมา ธันย์รีบกระตุกให้เอิร์ทหยุดพูด “ไอ้เอิร์ท เดี๋ยวได้ต่อยกันอีกรอบหรอก”
“เอ๊ย เราไม่ได้จะว่าอะไรลมฝนเลยนะ เรื่องมันก็ไม่น่ามาถึงขนาดนี้เลยเนอะธันย์เนอะ”
“หาพวกเชียวนะ”
คีนอธิบาย “มันไม่ใช่เรื่องที่เค้ามาวุ่นวายในวงหรอก มันเป็นเรื่องที่เราเข้ากันไม่ได้ต่างหาก”
หนุนหมั่นไส้ “ตอนจีบเค้าล่ะทำตัวอย่างเทพ ทีตอนนี้บอกเข้ากันไม่ได้ซะงั้น” เสียงโทรศัพท์หนุนดังขึ้น หนุนดูหน้าจอ ยิ้มๆ แล้วรับสาย “ว่าไงแบ๊ว..หา! ลมฝนเข้าโรงบาลอีกแล้วเหรอ”
แบ๊ว และ 4 หนุ่มเดินมาถึงหน้าห้องลมฝน
คีนหน้าตาเครียดตั้งแต่เดินมา พอจะเข้าห้องก็ชะงัก “เราไม่เข้าไปดีกว่า”
หนุนงง “เอ้า ทำไมล่ะ นายจะไม่เข้าไปดูลมฝนหน่อยเหรอ เค้าเสียใจเรื่องนายมากนะ”
คีนหนักใจ “ไม่ดีกว่า ไม่อยากเห็นว่ะ มันอึนๆ หนึบๆ ทรมานใจยังไงไม่รู้”
แบ๊วเข้าใจ “คีนยังรักฝนอยู่ใช่มั้ย”
คีนถอนใจ แววตาเศร้า
เอิร์ทให้กำลังใจเพื่อน “ถ้ายังรักอยู่ก็ไปปรับความเข้าใจสิวะ นายเองก็จะได้ไม่ต้องมาสติแตกอยู่แบบนี้”
คีนก็ยังคงนิ่ง หนักใจ ธันย์ตบบ่าคีนอย่างเข้าใจ
ทั้งหมดมานั่งคุยกันที่ร้านเบอเกอรี่แห่งหนึ่ง คีนหน้าเครียด
หนุนต่อว่าคีน “ทำไมนายไม่เข้าไปวะ ทำเค้าเสียใจแล้วเกิดขี้ขลาด ไม่กล้าสู้หน้าเค้าใช่มั้ย”