บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 11 หน้า 3

“เราหายดีแล้ว ตอนนี้อยากอยู่กับนิ้มมากกว่า” จุนพูดพร้อมกับจับมือนิ้มเอาไว้ “ขอบใจนะนิ้ม ที่ทำให้เราได้เพื่อนกลับมา”

นิ้มเขิน “ไม่เป็นไรหรอก เราเองก็กลัวจุนจะว่าว่าเราเจ้ากี้เจ้าการเหมือนกันแหละ”

“ใครจะไปว่าลง น่ารักขนาดนี้” นิ้มเขิน ก้มหน้างุด จะบิดมือออก แต่จุนดึง และจับไว้แน่น “จะไปไหน” 

“เปล่า แต่จุนจะจับมือเราไว้ทำไมล่ะ”

“เราอยากถาม ว่านิ้มชอบเราบ้างรึยัง”

นิ้มยิ่งเขินหนัก พยายามจะบิดมือออก “ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวใครเห็น”

“บอกก่อนสิ ชอบเราบ้างมั้ย ไม่งั้นไม่ปล่อยนะ”

“ก็นิดนึง”

“นิดเดียวเองเหรอ”

“ก็...วันละนิดน่ะ ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่ามันมากแค่ไหนแล้ว” จุนยิ้มดีใจสุดๆ แล้วจุ๊บแก้มนิ้ม นิ้มตกใจแต่ก็เขินจัด “จุน! ทำอย่างงี้ได้ไง นิสัยไม่ดี” นิ้มไล่ตี

เสียงเพลงจากวงควอเต็ทดังแว่วมา จุนกับนิ้มหยุด แล้วหันไปตามเสียง “เพลงของจิงเกอเบล” 

จุนกับนิ้มเดินมาเห็นหวานใสกำลังเล่นดนตรีเปิดหมวกอยู่กับเพื่อนๆ “หวานใสนี่”

หวานใสเห็นทั้งสองก็ยิ้มให้ขณะที่กำลังเล่นท่อนจบ เมื่อเล่นเสร็จก็เดินเข้าไปหาจุนกับนิ้ม “ไม่ว่ากันนะที่เราเอาเพลงของจิงเกอเบลมาเล่น”

“ไม่ว่าหรอก ดีใจซะอีก ที่มีคนชอบเพลงของพวกเรา “

“หวานใสเก่งจัง เราชอบนะ” นิ้มชื่นชม

หวานใสยิ้มดีใจ 

จุนอิจฉา “ดีจังเนอะ ที่ได้เล่นวงกับเพื่อนๆ”

นิ้มหันมองจุนอย่างเห็นใจ และเข้าใจ “จุนก็ได้เล่นวงกับเพื่อนๆจิงเกอเบลเหมือนกันนี่นา” 

จุนอึ้งไป เสียงโทรศัพท์จุนดังขึ้น จุนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วรับสาย หวานใสเดินกลับไปคุยกับกลุ่มเพื่อนต่อถึงเพลงต่อไป “ครับ พี่ท็อปปิ้ง”

“จ้ะ หายดีแล้วนะ เห็นแม่บอกว่าเพื่อนๆไปรับที่โรงพยาบาลเหรอ”

“ครับ”

“ดีแล้วล่ะ แล้วก็เตรียมตัวถ่ายซีรี่ของพี่หินได้เลยนะ เดี๋ยวพี่จะส่งคิวงานไปให้”

จุนทำหน้าเซ็ง “ครับ” เสียงไลน์ดังขึ้น จุนเปิดดู เห็นคิวงานยาวเหยียด