บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 3 หน้า 7

ทั้งหมดมาคุยกันต่อ คีนนั่งคอตกหันไปถามแบ๊วกับหวานใส “เค้าโกรธเรามากเลยเหรอ เราไม่ได้ตั้งใจทำให้เค้าขายหน้าเลยนะ”

แบ๊วปลอบ “เราเข้าใจ พวกเราก็บอกฝนอย่างนี้เหมือนกัน เพราะคิดว่าเธอคงไม่ใช่คนไม่ดีอะไร แต่เค้าก็นะ กำแพงหนาไปหน่อย แต่ถ้าเธอทลายกำแพง ได้นะ รับรองจะเห็นเค้าน่ารักกว่านี้เยอะ”

“แล้วทำไงเราถึงจะทลายกำแพงเค้าได้ล่ะเนี่ย “

ธันย์แนะ “ก่อนอื่นก็คงต้องขอโทษเค้าก่อนล่ะมั้ง”

“แต่บางที ขอโทษจนเหนื่อยก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย” หนุนเอ่ยขึ้นมาอย่างเหม่อลอยนึกถึงเหตุการณ์ของตัวเอง

หนุนกับแจนในช่วงม.ปลายทะเลาะกันอยู่ที่มุมหนึ่งในศูนย์การค้า แจนขว้างตุ๊กตาหมีตัวใหญ่คืนให้หนุน “มันไม่ใช่แค่เอาของขวัญมาขอโทษ แล้วจะหายกันง่ายๆทุกครั้งนะหนุน แจนไม่ได้อยากมารอเป็นชั่วโมงๆเพื่อแลกกับของของหนุนเลยนะ”

“หนุนขอโทษ หนุนไม่ได้อยากมาช้าเลย ก็รู้ว่าแจนรอ แต่เตี่ยกับเจ้ให้ช่วยทำงาน แล้วจะให้หนุนทำยังไง”

“แต่มันเป็นอย่างนี้ทุกครั้งเลย คำขอโทษของหนุน มันออกจะพร่ำเพรื่อเกินไปแล้วล่ะ”

“แจนก็น่าจะเข้าใจหนุนบ้าง”

“แล้วหนุนเข้าใจแจนบ้างมั้ย”

“โอ๊ย ทำไมมันเรื่องมาก ยุ่งยากอย่างนี้นะ” แจนจ้องหน้าหนุนด้วยความโกรธไม่พูดอะไร แล้วเดินไปเลยหนุนรีบตาม “แจน! เดี๋ยวสิ หนุนขอโทษ..แจน” หนุนตามไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ต้องหยุดอย่างอ่อนแรง 

จุนถามต่อ “แล้วทำไมเค้าถึงต้องสร้างกำแพง ให้เข้าถึงยากอย่างนั้นล่ะ”

แบ๊วอธิบาย “ความจริงฝนเค้าก็ไม่ใช่ประเภทหยิ่งยโส ดูถูกคนหรอก แต่แค่เค้าโลกส่วนตัวสูง แล้วก็ไม่สนิทใจกับใครง่ายๆ” 

ธันย์ถามต่อ “แล้วไอ้ต้นนั่นล่ะ ทำไมไปด้วยกัน สนิทใจกันแล้วเหรอ”

“เราก็งงๆเหมือนกัน “

หวานใสคิดได้ โพล่งขึ้นมา “หรือว่าฝนทำประชด...”  หวานใสชะงักไม่แน่ใจ

เอิร์ทตื่นเต้น “ประชดใคร ไอ้คีนเหรอ อย่างนี้ก็แปลว่าเค้าชอบมันอะดิ”

คีนหน้าตั้งขึ้นมาเลย แต่แล้วก็ต้องสลดอีก เพราะแบ๊วและหวานใสไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจน

หวานใสลังเล “อืม..ไม่แน่ใจ ไม่รู้เหมือนกัน ณ จุดนี้ขอบอกว่าตอบยาก”

หนุนเซ็ง “ผู้หญิงนี่ เยอะเนอะ “

แบ๊วแก้ตัว “ถ้ายอมเข้าใจ ก็อาจจะเห็นว่าไม่เยอะก็ได้นะ”