บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 3 หน้า 8
หนุนสบตาแบ๊วนิ่งไป แบ๊วเขิน เสียงแตรรถดังขึ้น กลุ่มหนุนหันไปมอง เห็นรถกระบะติดป้ายโรงงานเจริญยิ่งยวดบีบแตรเรียก แล้วแน็ทก็ลงมาจากรรถ นศ.สาวกลุ่มหนึ่งเห็นว่าแน็ทหล่อมาก ก็กรี๊ดกันใหญ่ แน็ทเก๊กหล่อ โบกมือให้ ท่าทางแพรวพราว กลุ่มหนุนและแบ๊วมองแน็ทที่คุยกับสาวจ้อเลย แถมยังแจกนามบัตรให้ด้วย
เอิร์ทโพล่งขึ้น “เฮียแน็ทนี่หว่า“
จุนถาม “ใครเหรอ “
“พี่เราเอง” หนุนบอกกับเพื่อนๆ “เมื่อตอนซ้อมเราโทรไปบอกเตี่ยว่ามีทำรายงาน จะกลับช้า เตี่ยเลยให้เฮียมารับ ไอ้จุนกลับด้วยกัน ไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้ “
เพื่อนๆรับคำ “เออๆ” หนุนพยักหน้าให้จุนไปด้วยกัน แล้วต่างก็แยกย้ายกันไป
หนุนเดินมากับจุน เรียกแน็ทที่ยังหว่านเสน่ห์คุยกับสาวๆ “เฮีย”
แน็ทหันมาเห็นหนุน เลยขอตัวจากสาวๆ “พี่ไปก่อนนะ อย่าลืมไปอุดหนุนลูกชิ้นปิ้งล่ะ เดี๋ยวพี่แถมให้ทุกคนเลย บ๊าย บายจ้ะ”
“เพลินเลยนะ เฮีย นี่จุน บ้านอยู่ทางเดียวกับเรา “
“หวัดดีครับ....เฮีย”
“จ้ะ หวัดดี ซ้อมกันเสร็จแล้วเหรอ”
“ซ้อมไรเฮีย ทำรายงาน”
แน็ทยิ้มแบบรู้ทัน แล้วมองไปที่กีต้าร์ข้างหลังจุน หนุนสะดุ้งแน็ทบุ้ยใบ้ไปทางเอิร์ทที่แบกกีต้าร์ เดินไปกับธันย์และคีนยังไม่พ้นสายตา “ไอ้เอิร์ทนั่นอีกคน หลักฐานคาตา เฮียไม่บอกเตี่ยหรอกน่า แล้วเฮียก็ไม่ใช่เจ้หนึ่งด้วย เฮียเข้าใจ”
“ขอบคุณนะเฮีย”
แน็ทตบบ่าหนุน และจุน “ไปๆ กลับบ้าน” หนุนพยักหน้าให้จุนขึ้นรถแน็ทขับออกไป
อีกมุมหนึ่งแบ๊วมองตามรถลูกชิ้น ขณะที่หวานใสหันไปคุยโทรศัพท์ แบ๊วแอบถ่ายรูปรถลูกชิ้นไว้อมยิ้มอยู่คนเดียว
“แบ๊ว ไปหาไอ้ฝนกัน มันบอกรออยู่”
แบ๊วสะดุ้งนิดๆตอนถูกเรียก แล้วรีบทำปกติ “ไปสิ”
หวานใสสะพายไวโอลิน แล้วเดินไปกับแบ๊ว
ที่ร้านขนมในศูนย์การค้า แบ๊วกำลังอัพโหลดรูปหนุนอิริยาบทต่างๆที่ตนแอบถ่ายตอนอยู่ที่มหาลัย รวมทั้งรถลูกชิ้นด้วยลงเฟซบุ๊ค แล้วพิมพ์ว่า “ต้องไปอุดหนุนลูกชิ้นซะหน่อยแล้ว” ขณะที่ลมฝนกำลังคุยกับหวานใส
“คีนเค้าอยากขอโทษแกนะ ท่าทางจะชอบแกจริงๆว่ะ”
ลมฝนปัด “น่าเบื่อน่ะแก ชั้นเรียกพวกแกมากินขนมกันนะ ไม่ได้อยากฟังเรื่องนายแว่นพิสดารนั่น”
“ไม่ชอบจริงอะ สักนิดก็ไม่มีเหรอ หรือว่าแกตกลงปลงใจกับต้นไปแล้ว แล้วไหน อยู่ไหนแล้วล่ะ ควงกันมาไม่ใช่เหรอ”
“ไปแล้ว ชั้นบอกไปแล้วว่าไม่ชอบ”